________________
( ८४ )
वृद्धानुगत सुसंगते, होवे परिणत बुद्धि । विनयवंत नियमा करे, ज्ञानादिकनी शुद्धि ॥ १८ ॥
अर्थ- हवे वृद्धानुगतनामा सन्तरमो गुण कहे छे ते जे परिणत बुद्धिवान् परिपक्क बुद्धिनो धणी होय ते पापना आचारने विषे नज प्रवर्त्ते अने गुणवंत जे वृद्ध होय तेने अनुगत के० अनुजायीयें प्रवर्त्ते एटले बृद्धनी संगत करवी ते सुसंगत कहियें ते मुसंगते करी पोते पण परिणत बुद्धिवालो थाय परिषेक बुद्धिवान् याय. यतः - " बुडो परिणयबुद्धी, पावायारे पवचई नेव । बुट्टाणुगोवि एव, संसग्गिकया गुणा जेण ॥ १॥” इति । ह्वे विनयनामा अढारमो गुण कहे छे ते विनयवंत प्राणी नियमा के० नियें ज्ञानादिकनी शुद्धि करे एटले ए भाव जे सर्व ज्ञानादिक गुणनुं तथा मोक्षनुं मूल ते विनय छे माटे विनयगुण जोइये. यतः- “चिणओ सव्वगुणाणं, मूलं सन्नाणदंसणाईणं । सुक्खस्स य ते मूलं, तेण विणओ इह पथ ॥१॥" ॥ १८ ॥
गुण जोडे गुरु आदरें, तत्त्वबुद्धि कृतजाण । परहितकारी परमतें, थापे मार्ग सुजाण ॥ १९ ॥
अर्थ - हवे कृतज्ञनामा ओगणीसमो गुण कहे छे ते जे गुणने विषे तथा धर्मने विषे वीजाने जोढे तथा धर्म गुरु उपर घणो आदर करे तथा जेने तत्व ग्रहणनी बुद्धि होय तेने कृतजाण के० कृतज्ञ कहियें. हवे वीसमो परहितकारी नामा गुण कहेछे जे पर मर्ते धर्ममार्ग थापे अने सुजाण के ० डाह्या होय वली जेने धर्ममार्ग जाण्यो छे एटले गीतार्थ छे केमके जो अगीतार्थ होय अने ते परने हित करवा चाहे तोपण अहित थाय. यतः - " किं इत्तोकनुयरं, जं संगमनायसमयसम्भावो । अन्नं तु देसणाए, कठ्ठयरागंमि पाडेइ ॥ १॥" ॥१९॥
शीखे लखे सुखें सकल, लब्धलक्ष शुभकाज । एम एकवीस पुणे वर्यो, लहे धर्मनुं राज ॥ २० ॥
अर्थ - हवे लब्धलक्षनामा एकवीसमो गुण कहे छे ते जे शीखे के० थोडा कलाकमां आगमादिक भणे तथा लखे के० जाणे सुखें के० अनायासें बगरमयासें सकल के० समस्त शुभकाज जे धर्मना कार्य तेने लब्धलक्ष कहियें. यतः - "लक्खेइ लद्धलक्खों, सुहेण सयलंपि धम्मकरणिज्ज । क्खो सुसासणिज्जो, तुरियं च सुसिक्खिओ होइ ॥ १॥” इति धर्मरत्नप्रकरणे. एरीते एकवीस गुणे करी विराजित होय ते धर्मनुं राज्य लहे के० पामे. इति ॥ २० ॥ पूरण गुण उत्तम कह्यो, मध्यम पादें हीन ।
अर्द्धहीन जघन्य जन, अपर दरिद्री दीन ॥ २१ ॥
अर्थ - ए पूर्ण एकवीसगुणे सहित होय ते उत्तम कहियें अने पादें के० चोथे भागें हीन -