________________
(१०) गुण अवगुण इम सरिखा करतो, ते जिनशासन वैरीरे । निरगुण जो निज छंदे चाले, तो गच्छ थाए स्वैरीरे ॥ श्रीसी० ४ ॥
अर्थ — हवे पूर्वोक्त कहेनारने शिखामण आपे छे के, जे ए रीते गुण अने अवगुणने सरखा करे ते जिनशासननो बैरी जाणवो. तेनो हेतु देखाढे छे के, ते गच्छमांहे रह्या जे निर्गुण पुरुष ते जो निज के० पोताने छंदे चाले तो गच्छ थाय स्वैरी के० ते सर्व गच्छ स्वेच्छाचारी थाय, केमके एकने होणो देखीने वीजा पण हीणाचारी थाय. इतिभाव ||४||
निरगुणनो गुरु पक्ष करे जे, तस गच्छ त्यजवो दाख्योरे ।
ते जिनवर मारगनो घातक, गच्छाचारें भाख्योरे ॥ श्रीसी० ॥५॥
अर्थ- वली जे निर्गुण होय तेनो पक्षपात जे गुरु करे तो ते गुरुनो गच्छ वीजा साधुयें त्यजवो के० छांडवो एम दाख्यो के० को छे. एटले ते गच्छमां रहेतुं नहीं अने ते गुरु जिनेश्वरना मार्गनो घात करनार जाणवो. एरीते गच्छाचारपयन्ना मध्ये कर्तुं छे.
यतः- “
गुणाणपख्खो, गणी कुसीलो कुसीलपख्खधरो । सो य अगच्छो गच्छो, संजम कांमीहिं तव्व ॥ १ ॥ जहिं नत्थि सारणा वारणा य, चोयणाय सगच्छंमि । सो य अगच्छो गच्छो संयमकांमीहिं मुत्तच्वो || २ ||" इति गच्छाचारे ॥ ५ ॥
विषमकालमा निरगुण गच्छे, कारणथी जो वसीयेंरे ।
sorest व्यवहारें चलीयें, भावे नवि उल्लसीयेरे ॥ श्रीसी० ६ ॥
अर्थ - यद्यपि विपमकालमां एटले पांचमा आरामां पोतानी मनोवल शक्तिने अभाव निर्गुण गच्छे एटले गुणरहित गच्छने विषे जो कोइ कारणे वसवुं पडे तो द्रव्यथकी एटले बाह्यथी तो ते गच्छने व्यवहारे चलिये के० प्रवृत्तिये पण भावथकी उल्लास पामियें नहीं, एटले अंतरथी हरपीयें नहीं पण जो शुद्धाचारीनी संगत मले तो निर्गुण गच्छने तुरत छोडीआपियें. यतः - " गीयत्थो गुणजुत्तो, निम्गुणगच्छंमि संवसित्ता य । नो निगुणाणपख्कं, कुज्जा सो गणहरसरिच्छो ||१||" इत्युपदेशपदे ।। ६ ।।
जिम कुवृष्टिथी नगर लोकने, घहेला देखी राजारे ।
मंत्री सहित घहेला होई बेठा, पण मनमांहे ताजारे ॥ श्रीसी० ७ ॥
अर्थ — जेम घलापणानी करनारी कुदृष्टि थइ ते कुदृष्टितुं पाणी ते नगरना सर्वलोक पान करीने घहेला थया. मात्र एक राजा अने प्रधान ए वे जणे पाणी पीधुं नहीं माटे डाद्या रह्या. पछी ते बेहुने विष सहपाचारी घहेला लोकोए मारवानो उपाय करचो, तेवारें राजा पोताना जीववाना उपायने माटे प्रधान सहित पोते घडेला थइ वेठा, पण मनमां तो ताजा
• डाह्या छे. एम जाणे छे जे सारी दृष्टि थाय तो सहु डाला थइयें. एम ए दृष्टांते इहां पण