________________
जाणवू जे निर्गुण गच्छमां वसे तथा तेहनी पेठे चाले तोपण मनमा तो एम जाणे जे मुविहित मले तो तेडने संगे रहुं अने शुद्धाचारी थाउं. इति भाव ॥ ७॥
इम उपदेश पदे ए भाख्यु, तिहां मारग अनुसारिरे। जाणीने भावे आदरीयें । कल्पभाष्य निरधारिरे ॥ श्रीसी० ८॥
अर्थ-ए रीते श्रीहरिभद्रमुरिकृत उपदेशपदनामा ग्रंथमां भाख्यु के-"गीयत्यो गुणजुत्तो इत्यादि" पूर्वोक्त गाथा जाणवी तथा एम कयु जे द्रव्यथकी व्यवहारे चालीय, पण भावयी उल्लास पामीयें नहीं तो पण विहां के० ते गच्छमां जो कदाचित सर्व क्रिया व्यवहारमां सावधान न होय पण जो मार्गानुसारी शुद्धमरुपक होय अने गुण पक्षपाती होय तेवा मार्गानुसारी जाणीने तेहने भावयी पण अंगीकार करीयें एहवं हत्कल्पभाष्यमां कडं छे. यत:-" सिढिलो अणायारकओ, चोयणपडिचोयणाइगुणहीणो। गुणपक्खकरो गच्छो । सीलेयब्वो वि भावेण ॥ १॥" इति ॥ ८॥
ज्ञानादिक गुणवंत परस्परं, उपगारें आदरवारे ।
पंच वस्तुमां गच्छ सुगुणने, अवर कह्यो छे त्यजवोरे॥श्रीसी०॥९॥ __ अर्थ-चली परस्पर के० माहोमांहे ज्ञानादिक गुणवंत के ज्ञान, दर्शन, चारित्र गुणवंत होय वली उपगारे के० उपकारी होय:एटले माहोमांहे कोइनो ज्ञानउपकार, कोइनो दर्शन उपकार इत्यादिक उपकारवंत होय तो आदरवो, एम श्रीहरिभद्रसूरिकृत पंचवस्तुग्रंथमां कडं छे. यत:-"मुत्तूण मिहुवयारं,अजुनगुणादिभावसंबंधं । छत्ततुल्लो वासो, अनेउ ण गच्छवासोति ॥२॥" ते माटे सुगुण जे गुणवंत होय तेणे पूर्वोक्त ज्ञानादिकना उपकारी गच्छ विना अवर के० वीजो जे गच्छ ते त्यजवो कह्यो छे ॥ ९ ॥
जे निरगुण गुण रत्नाकरने, आप सरिखा दाखेरे ॥ समकितसार रहित ते जाणो, धर्मदासगणी भाखरे ॥ श्रीसो० १०॥
अर्थ-चली जे पोते निर्गुण छतां वीजा ने गुणना रनाकर के समुद्र होय तेहने आप के० पोतासरिखा दाखे के०कहे, एटले एम कहे जे अमारामां तथा एमां शो फेर छे? एम गुणी अवगुणीने सरिखा करे तो ते प्राणी सार के प्रधान एहवो जे समकित तेथी रडित जाणवो. ए रीतें उपदेशमाला मध्ये धर्मदास गणिये कडं छे. यतः ।। "गुणहीणो गुणरयणायरेसुं जो कुणइ तुल्लमप्पाणं । सुतवस्सीणो यो हिलइ, सम्मतं कोमलं तस्स ॥१॥" ॥१०॥
कोइ कहे जे वकुस कुशीला, मूलोत्तर पडिसेवीरें । भगवईअंगे भाष्या तेथी, अंत वात नावि लेवीर ॥श्री सी० ११॥