________________
॥ ढाळ बीजी॥ ॥ आदर जीव क्षमागुण आदर ॥ ए देशी ॥ कोइ कहे अमे गुरुथी तरसुं, जिम नावाथी लोहारे। ते मिथ्या नलहे सहवासे, काच पाचनी सोहारे ॥१॥ श्रीसीमंधर साहेब सुणजो, भरतखेत्रनी वातोरे । लहुं देव केवल रति इणे युगे, हुतो तुज गुणरातोरे ॥ श्रीसी० २॥
अर्थ-हवे वीजी दालमा जे एम कहे छे के अमे निर्गुणी थकाज गुरुयी तरी, तेमने शिखामण देवा संबंधी आ वीजी ढाल कहे छे.-कोइक एम कहे छे जे अमारामां तो गुण नयी पण अमारा गुरु गुणवंत छे तो तेथीज संसारसमुद्र तरी पार पामिशु. जेम नावा के० जिहाज तरेछे ते मांहे लोहा के० लोखंडना खीला जड्या होय ते पण तरे छे, ए दृष्टांते तरीथु, यत:-"सच्चं जंपेइ जणो, उत्तमसंगेण उत्तमो होइ । लोहो कविलग्गो, संजोगे सायरं तरह ॥१॥" इति पाठात् तेहने उत्तर जे-ए रीतना बोलनारा ते पण मिथ्या के० खोटुं कहे छे केमके सारा गुरुने सहवासे के. मात्र मेला बसवायीज न लहे के० न पामे, जेम काच ते पाच के० पानानी शोभापामे नहीं. उक्तंच-"मगि उतिपादाग्रे काचः शिरसि धार्यते । परीक्षककरे माते, काचः काचो मणिर्मणिः ॥ १॥" तथा
ओघनिर्युक्तावपि-सुचिरंपि अच्छमाणो, वेरुलिओ कायमणीययो मीसो, न उवेइ कायभावं, पाहन्नगुणेण नियएणं ॥१॥" माटे हे श्रीसीमंधर साहेब ! आ भरतखेत्रनी बातो के. चरित्र ते मुणजो के० सांभलजो. हे देव ! हे आत्मगुणरमणि इणे युगे के० आविषमकाल पंचम आरो, हुंडावसर्पिणीने विषे केवल के निकेवल जे हु रति लहुं के साता पार्छ ते तुज गुण रातो के० तमारा गुणने विषे तत्परथको एटले तमारा गुणनो रंग छे एटलीज शाता छे, बाकी मतभेद कदाग्रह देखीए तो काइपण शातानुं कारण नथी. इति भाष ।।२।।
कोइ कहे जे गच्छथी न टल्या, ते निरगुण पण साधोरे। नातिमाहे निरगुण पण गणीयें, जश नहीं नाति बाधोरे॥श्रीसी० ॥
अर्थ-हवे केटलाएक एम कहेछे के, जे गच्छथी वाहीर नीकल्या नयी अने आचार्यना संघाडामाहे रथा छे ते जो निर्गुण छे तो पण ते गच्छमा रह्या माटे साधो के० साधु कहिये. तेहलु दृष्टांत कहेछे-जेम न्यातिना सर्वलोक उत्तम होय अने ते मांहे कोइक निर्गुण होय पण वेहने जिहांलगें न्याति बाहेर करयो न होय तिहां लगे ते न्याति मांहेज गणाय छे, जश के० जे गुणरहित पुरुषनो नाति वाघो के० न्यातिनो बाघ नहीं के० नथी एटले ते पुरुपनो जिम न्यातिमाहे वाघ नथी, तेम साधु पण गच्छमाहे छे मारे रुहो जाणवो ॥३॥