________________
६४
[क्यामखां रासा--परिशिष्ट साके तेंडे बड़ बड़े। नां जांहि गिणाये । बिदा कीया तूं जंहानो। ते भै पजाये ॥ राण जेहे भूपति । तै खेत खिसाये । चारौ चकदे भूमियां । गहि आण मिलाये ॥७॥ नगरकोटदे भूमियां । है नितदे आकी। लुट्टे सगले परगने । छड्डी नही बाकी । फौजदार सिकदारदी। कुह रही न नांकी। तहां पठाया अलिफखां । दे गज भैराकी ॥८॥ पातसाह बड़ मोलदा। सरपाव पिन्हाया । बीडा दिता प्यार कर। खां पैर लगाया ।। बिछा होइ तसलीम कर । डेरैनौ आया। तद ही डेरैथै चढ्या । चुख नां ठहराया ।।६।। हिक धापही अलिफखां । परबत पर धाया। गहर न किता पंथ विच। बहला चलि आया । तद थरराये भूमियां । यदि यों सुणि पाया। जगतैसू चगता खिझ्झया। चहुवाण पठाया ॥१०॥ खां चड़िया नगारची । नीसांण बजावै । जेही भादौदी घटा । घणहर घररावै ॥ अझ करणनौ अलिफखां । आनदसू धावै । जाणौ नौसहु चौपनाल । ब्याहंणनौ आवै ॥११॥ पैठा आइ पहाड़मै । दमामे बज्जे। सोर होवा सैसार विच । परबत मिलि गज्जे ॥ नाहर देखे गउ ज्यौ। राजे हंभ भज्जे। जीव बँचाया रज तजी। अपजस नाँ लज्जे ॥१२॥ अग्गे अग्गे भूमियाँ । पछै दीवाणं । मिरग डार ज्यौ भज्जदे । हंढे उदयाण । निद्द भूख त्रिसनां मिटी। छुट्टी सुखबाणं । गिरवर गिरवर पंछ ज्यो। वै लेहं उडाणं ॥१३॥