________________
परिशिष्ट
श्री अलिफखांकी पैडी लिखते पहलै अल्लहु सुमिरिये । जिन्ह सुभट उपाया। वोल जिलांवण कारण। रक्खै नही काया । माणसदै सारै नही । सोकर सुभाया। सोई जित्तै जान कहि । जिस वोड़ खुदाया ॥१॥ नांव महंमद लीजिये । सुभटां सिरदार । पंथ दिखाल्या दीनदा । सगलै संसार ॥ जिन्हां कलमा अक्खिया। ते लगों पार । दिल विच जिन रखी दगा । ते सटे मार ॥२॥ जहांगीर अकबर हंदा। दिली सुलिताणां । चार चक नव खड विच। फिरवाई आणां ।। सत्तॉ दीपॉ ऊपरे । तपियो ज्यौ भाए। तिन थिर थप्या अलिफखा । टिका चौहाणां ।।३।। दादै ने. क्यामखां । केही गल किती। केती धरती मार कर । तेगा बल लिती ।। मलूखाँसू खेत चढ़ि । जुध बाजी जिती । खिदरखानकी बांहि गहि । दिली ले दिती ॥४॥ [टि]क्का क्यामलखानदा । खानां सिरताज । वड्डा होई जु गोत विच । तिस वड़ी लाज ।। भुमियां फिरे पहाड़दे। सज्जहु दल साज । मांरण मरंण भिडंनदा । रजपुत्तां काज ॥५॥ बासो पहली होत तै । कर जुध्ध भगाया। पछे सूरजमल्ल भी । तें खेत खिसाया । इब जगते ऊपर चढ़ी। उन सीस उठाया। तुम्ह बिण येहा कौण है । जिस लोभ न काया ॥६॥