________________
हेवामाताः।
चिदपि तदविषयस्तनिश्चयः तदङ्करविशेषस्य पर्वतो वहिमानित्यादौ दोषत्वापत्तेरिति दिक्।
इदमत्रावधेयं बाधादिविषयितानियतवियिताके तदकरादिव्यक्तिविशेषे यथाविवक्षितलक्षणस्य नातिप्रसङ्गशङ्कापि तादृशजाननिष्ठतथाविधानुमितिप्रतिबन्धकतायां बाधादिविषयकन्वरूपेण विशिष्टविषयकत्वान्तरेणावच्छिन्नत्वात् मेयत्वविशिष्टबाधादावतिप्रसङ्गवारणाय ग्रन्थकतैव पूर्वं विशिष्टविषयकत्वान्तरानवच्छेद्यस्वेन प्रतिबन्धकताया विशेषितत्वात् । न च तादृशज्ञाननि बाधादिविषयिता तदङ्कुरादिविषयिता चैकेवेति वनुशक्यते, निरूपकभेदेन विषयिताभेदस्य सिद्धान्तसिद्धत्वात् । न च पर्वतो वहिमान् धूमादित्यादिमखेतावेव बाधादिभ्रममात्रविषयोभूताङ्कुरादिविशेषे विवक्षितलक्षणस्थाप्यतियाप्तिरिति शङ्कनौयं, तदनुरादिविशेषस्यान्ततो भगवज्ञानादिविषयता तथाविधभ्रमविषयमात्रविषयत्वासभवात् । न च तथापि बाधादिभ्रम-नित्यजानोभयमाचविषये व्यक्तिविशेषेऽतिव्याप्तिरिति वाच्यं । तादृशव्यक्तिविषयिताया नित्यजानेऽपि सत्त्वेन तत्र तदनुमितिप्रतिबन्धकताविरहात् । न च मिद्धिविधया तत्रापि तदमुमितिप्रतिबन्धकत्वं, नित्यज्ञाने सिषाधयिषाविरहवैशिष्यविरहेण सिद्धिप्रतिबन्धकत्वस्यापि तत्रासम्भवात्। न च यत्र तदङ्कुरो वहाभाववानित्येव बाधज्ञानं तत्र तादृशबाधज्ञानमारविषये तदङ्कुरत्वविशिष्टेऽतिव्याप्तिरिति वाच्यं । तत्र प्रवतपक्षे माध्यवैशिष्यावगाहिज्ञानाप्रसिद्ध्यातिव्याप्यनवकाशात् । भए यत्र तदङ्कुरो वहिमानित्यनुमिनिरपि प्रमिद्धा नचैवा
