________________
अमितिविरूप।
मात् प्रत्यक्षासमवेतेत्यनेनैव करणाच, इत्यच परामजन्यकारवारणयेव परमशानपदं। न चाभावाद्यविषयकवविशेषणानुपादाने या विषयविशेषे नियमतोवहिव्यायधूमवत्पर्वतनिधय एवोहोधकविधया हेतः तादृप्रविषयविशेषे स्पतिवमादाय प्रतिमा ऽतिष्थाप्तिः तच लाघवात् मामान्यतोवडिव्यायधूमंवत्पर्वतनियम बेमेव उद्दोधकविधया हेतुत्वादिति वाच्यं । परमज्ञानपदस्यानुभवपरवात् तथाच तादृशविलक्षणविषयताकनिश्चयत्वावच्छिनकारताप्रतियोगिककार्यताश्रयानुभवसमवेतप्रत्यक्षासमवेतधर्मसमवाधिलमिति लक्षणं फखितमतो न कोऽपि दोष इति सम्प्रदायविदः । नदसत् अनुमिति-परामर्शयोस्तत्तयक्तित्वेन हेतु-हेतुमहावनये - बुमितावपि(१) तादृशनिश्चयत्वेनाइतवादसम्भवापत्तेः(२) ।
(१) हेतु-हेतुमदावाद मितापीति का। • (२) रतदनन्तरं ख-चिकितपुस्तके अधिकः पाठो वर्तते यथा, हेतुभेदेन हेतुतावच्छेदकसम्बन्धभेदेन वानन्तकार्य-कारणभावापत्त्या परा. मोनानुमितिहेतुः, किन्तु यल्लिङ्गकपरामानन्तरं तत्तत्पक्षकतत्तत्माध्यकानुमितिरनुभवसिद्ध तत्तलिङ्गकपरामर्शभावकूटविशिछात्म. त्वमेव तत्तत्पक्षक-तत्तत्साध्यकानुमितौ समवायसम्बन्धेन प्रतिबन्धकं प्रतिबन्धकता च सामान्यतस्लकिपरामर्शाभावकूटविशित्वेन न तु विशियात्मवादः प्रवेशः गौरवात् तेन सत्तादिमादाय न विनिगमनाविरः। गच तथापि पराम भावकूटाना परस्परं विशेषण-विशेष्यभावे विनिगमकामावेन गुरुतरानन्तकार्यकारणभावापत्तेढुवारत्वादिति वाच्य। परामर्श भावानां परसरं विशेष्यस्थामावरिशि विशेषणवाघटिततया पात्मत्वे
