________________
१२८ को गुरु वुद्धिसे वंदना करने का उल्लेख तो नहीं परन्तु निषेध तो किया है | यथा--उपदेशरत्नाकरे---
"चारित्रेण विहीनः, श्रुतवानपि नोपजीव्यते सद्भिः। . शीतलजलपरि पूर्णः, कुलजैश्चाण्डालकूप इव ॥ " ___ अर्थात् जैसे शीतल जलसे पूर्ण भी चंडालका कूप उत्तम पुरुषों करके सेवनीय नहीं; ऐसे ही चारित्रसे भ्रष्ट साधु यदि विद्वान् भी हो, तो भी वह श्रष्ट पुरुषाद्वारा पूजा (सत्कार) करने लायक नहीं है । तात्पर्य कि वह चंडालके कूपकी तरह उत्तम पुरुषोंको त्याग करने योग्य है । तथा-आवश्यकसूत्रनियुक्तिमें भी* "पासस्थाइ वंदमाणस्स, नेव कित्तिन निजरा होइ । कायकिलेसं एमेव, कुणइ तह कम्मबंधं च ॥" अर्थात् पार्थस्थादि-शिथिलाचारी-यमनियमादिके अनु
*त्याख्या-पार्श्वस्थादीनुक्तलक्षणान् वन्दमानस्य नमस्कुर्वतः नैव कीर्ति व निर्जरा भवति, तत्र कीर्तनं कीर्तिरहोऽयं पुण्यभागित्येवलक्षणा सा न भवति, अपित्वकात्तिर्भवति, नूनमयमप्येवस्वरूपो येनैपां वन्दनं करोति । तथा निजरणं निर्जरा कर्मक्षयलक्षणा सा न भवति, तीर्थकराशाविराधनद्वारेण निर्गुणत्वात्तेपामिति । चीयते इति कायः देहः तस्य क्लेशः अवनामादिलक्षणः कायक्लेशस्तं कायक्लेशं एवमेव मुधैव करोति निर्वतयति । तथा क्रियते इति कर्म ज्ञानावरणीयादिलक्षणं तस्यबन्धः विशिष्टरचनया आत्मनि स्थापनं, तेन वा आत्मनो बन्धः स्वरूपतिरस्करणलक्षणः कर्मवन्धः तं कर्मवन्धं च करोतीतिवर्त्तते, चशब्दादाज्ञादींश्च दोषानवाप्नुते । कथम् ? भगवत्प्रतिक्रुष्टवन्दने आज्ञा मंगः, तं दृष्ट्वाऽन्येपि वन्दन्ते इत्यनवस्था, तान् बन्दमानान् दष्ट्वाऽन्येषां मिथ्यात्वं, कायक्लेशतः देवताभ्यो वा आत्मविराधना, तद्वन्दनेन तत्कतासंयमानुमोदनात् संयमविराधनेतिगाथार्थ इति । पार्श्वस्थावसन्नकुशील संसक्तयथाच्छंन्दाः, एते पार्श्वस्थादयः (साधवः) अवन्दनीया जिनमते, इति च [ बृहहृत्तौ श्रीहरिभद्रसूरिः]
