________________
श्रीसूत्रकृ ताङ्गचूर्णिः
॥ ९२ ॥
'णातिचए' ण सक्केति, अवसो विसीदति, एवं सोवि संयमादिनिरुद्यमः ' एवं कामेसणा विदू' वृत्तं ॥ १४८ ॥ एवमवधारणे, उक्ता 'कामपणा' कामकाममार्गणा, विदुरिति विद्वान्, कामविपाकं विदन्निह परत्र च कामपिशाचपीड्यमानश्चिन्तयति 'अज्ज सुए पयहामि संधर्व' संथवो नाम पुच्चावरसंबंधो तं संथवं अद्य श्वः परश्वो वा ग्रहास्यामि स हि तं संथवं उत्सिसृक्षुरपि मुमुक्षुरपि कुटुम्ब - भरणादिदुःखैरेव हि विवक्षतो गौरिव न शक्नोति उत्सृष्टुं, अथवोपदेश एवायं - ' एवं कामेसणं विदु' वृत्तं, एवमनेन प्रकारेण काम्यन्त इति कामाः, एपणा मार्गणैव, विदुरिति विद्वान्, नाविद्वान्, कुटुम्बभरणे दुस्त्यजान् मत्वा तत्र वा शक्नोति गौरिवावहन् तुय्यते कृषिपशुपाल्यादिषु च कर्म्मसु वर्त्तमानो वाध्यते, एवं बहुपायान् कामान् मत्वा अज वा सुते वा संथवं श्रुत्वा च संथवं 'कामी कामे ण कामए' कमणीयाः काम्यंते वा कामाः इन्भेसुवि जहा पण्डुमधुरुत्तरमधुराइ भाया संयोगविप्पयोगा, निमंतिजमाणो वा जहा - कण्णाए य धणेण य णिमंतियो जोव्वणंमि गद्द्वतिणा । णेच्छति विणीतविणयो तं वइररिसिं णमंसामि ||१|| अल-असंते पत्थेति उवजिणित्ता भुंजीहामि 'कण्डुइ' त्ति क्वचित् ग्रामे वा पुरे वा, अथवा हीणोत्तममध्यमे उपदेशः क्रियते तेसु तेसु पमत्तस्स 'मा पच्छ असाधुता भवे' वृत्तं ॥ १४९ ॥ मा सेति इयं असाधुता, लप्स्यते नाम हिंसादिकर्म्मप्रवृत्तिः मरणकाले तस्यते, परत्र वा उक्तं हि - "जहा सागडिओ जाणं, सम्मं हेचा महापहं । विसमं मग्गमोतिष्णे, अक्खे भग्गंमि सोयते ॥ १ ॥ सोयए चैव बहु, अपत्थं आमकं भोच्चा, राया रखं तु हारए।" एवं ज्ञात्वा 'अच्चेही अणुसास अप्पगं' अतीव अतीहि अत्यन्तं क्रम इत्यर्थः, कुतः ? - प्रमादात्, आत्मानमेवात्मना अनुशास्ति, किंच 'अधियं च असाधु सोयती' जधा असाधुता तदा तहाऽघिगं सोयति, इहापि ताव चोराती असाधूणि कम्माणि काउं गहिता सोयंति, किमु परत्र ?, सूतंति च शरीरादिभिर्दुःखैर्बाध्यमानाः, शोचनं
कामैषणादि
॥ ९२ ॥
