________________
श्रीसूत्रकताङ्गचूर्णिः ॥८४॥
प्रतिजुगुप्सादि
uemufanIMILEN ANIRDISTRIdanaHA
गतजीवं अफासुगं प्रती, प्रतिद्गुंछति णाम ण पिवति, यो हि यन्न सेवति स तत् जुगुप्सत्येव, जहा धीयारा गोमांसमधलसुनपलंडु दुगुंछंति, न केवलं धीयारागोमांसं दुगुंछंति, सदाशिनोऽपि जुगुप्संति, अप्पडिण्णो णाम अप्रतिज्ञः, नास्य प्रतिज्ञा भवति यथा मम अनेन तपसा इत्थं णाम भविष्यतीति, तंजहा-णो इहलोगट्ठताए तवं करोति० जहा धम्मिवयं भदन्ता, आलयाहारउवधिपूयाणिमित्तं वा अप्रतिज्ञः, लवं-कर्म येन तत्कर्म भवति ततः आश्रयात् स्तोकादप्यवसकति, तस्यैवंविधस्य 'सामायिकमाहु तस्स' जं तदेवास्य सामायिक-चरित्रसामायिक, यत्कि, न करोति, जं गिहिमत्ते असणं ण भक्खति, मा भूत् पच्छाकम्मदोसो, भविस्सति गट्टे हिते वीसरिते, स एव सीतोदगवधः स्यादिति । किं च 'ण य संखतमाहु जीवितं' वृत्तं ॥१३१।। णहि छिन्नतंतुवत् इहं जीवितं पुनः शक्यते संस्कत, 'तथे ति तेन प्रकारेण, बालजणो णाम असंयतजना, प्रगल्भीभवति प्राणातिपातादिषु प्रवर्त्तमानो धृष्टो भवतीत्यर्थः, स एव वालः पापेषु कर्मसु प्रगल्भीभवन् तैरेव वाले पावेहि मजति हिंसादीहि, तजणिएण वा कर्मणा मानभंडमिव मीयते पूर्यत इत्यर्थः, मार्यते या संसारे, 'इति संखाय मुणी ण मजति' इति संस्कार्यते, एवं परिगणग्य ण मञ्जतित्ति-न मदं कुर्यात्-न कुप्येत, मानाधिकार एव अस्मिन्नुद्देशके वर्ण्यते, तेण इति संखाए मुणी ण मजति, क्रोधो माने(मदो)ऽपि गृहीतो, लोभस्तु 'छंदेण पलेति मायया' वृत्तं ॥१३२॥ छंदोणाम लोभ इच्छा प्रार्थना, तेण छंदेण प्रलीयते यं प्रजाः तासु तासु गतिषु भृशं लीयते-गच्छति, पठ्यत च'छण्णेण पलेति मायया' छंदेणेति डंभेणोवहिणा कूटतुलकूटमानादिभिः तथा हिंसादिपु कर्मसु प्रवर्तते दभेणेव, पलायितुमिच्छति कर्मबन्धात् , यथा मारतोऽवि य देवस्सुवरि छुभति, महर्षिप्रणीतोऽयं मार्गः, तथा चित्तं न पयितव्यं इति, पापंडिनोऽपि शाक्यादयः छणेण पलायितुमिच्छति कर्मबन्धात् , तद्यथा-संघ
aon
m amitaIDIEta AADHANSUTRAIMAHISAPANImama
॥८
॥
