________________
श्रीसूत्रतावचूर्णिः
॥ ७३ ॥
न तु खजनवत्, "जड़ कालुनिया से कए" वृत्तं ॥ १०५ ॥ कालुणिया णाम 'नाह ! पिय! कंत ! सामिय! उसण णिप्प-. गत वर्णमि सब्वं सुणं पणइणि पुत्ता ते पितु वियोगवेलप्पा ॥१॥ सण्णा गामो गोट्ठी गणो व तं जत्थ होसि सणिहितो ।। | दिप्पति सिरीए सुपुरिंस ! किं पुण णियगं घरदारं ? ।। २ ।। पुत्रकारणाद् एकमवि ताव कुलतंतुवर्द्धनंः पिपिंडदं धनगोप्तारं च जनयस्व पुत्रं ततो यास्यसि, एवं कलुणाणि रुदंता 'दवियं'ति दविओ - रागदोपरहिओ, भिक्खणशीलो भिक्खू, सम्यगुत्थितं समुट्ठितं संजमुहाणेण समुट्ठितं णो लग्भति णं' ति ण सक्केति 'सण्णवेत्तए' त्ति आणेतुं 'जइ णं कामेहि भा (ला) विया' वृत्तं ॥ १०६ ॥ 'यदीत्यभ्युपगमे, कामा- सद्दादि घणाइ वा 'लाविय'त्ति णिमंतणा, जइ कामेहिं घणेण वा बहुप्पगारं उवणिमंतेज, बंघित्ता वा घर आज 'तं जीवितणावकंखिणं' तमिति तं साधुं जीवितं असंजमजीवितं नावकांक्षति नावकांक्षिणं 'णो लब्भंति ण सण्णवित्तए' नोकारः प्रतिषेधे लब्भतित्ति ण ते लभते सण्णवेत्तए, किंच- 'सेहंति अ णं ममाड़णो' 'वृत्तं ॥ १०७|| असंजमं ममायंतित्ति ममायिनः ते मातिपितिस्त्रिपतिभायारो 'सेहंते' त्ति से हावेन्ति, कथं सेहावेंति ?-- 'पोसाहि ण पासओ तुम' तुमं अतीव पासओ जं अतीव पस्ससि, भोगनिरिक्खितो भवान्, जतो एक एवात्मा पायमीरु, पासएति प्रवचनवयणेणं, कहं अम्हेहिं दुक्खिताणि ण पासतित्ति, यदि त्वं एवं दीर्घदर्शी परलोगंपि जहाहि उत्तमंति, इमो ताक त्विमो लोगो जढो, अम्हेहिय तुज्या निमि-तेण अद्धितीय किलिस्ममाणेहिं अम्ह य वुद्धत्तणे सुस्सुसाए अकीरमाणीए पुत्तदारे य अभरिअमाणे य परलोगोवि ते ण भवि"स्संति, उक्तं च- 'या गतिः क्लेशदग्धानां गृहेषु गृहमेधिनाम् । पुत्रदारं भरतानां तां गतिं व्रज पुत्रक ! ।। १ ।।' उत्तमो नाम तत्र एव मातापितृसुश्रूषया उत्तमो लोको भविष्यति, अन्यथा त्वधमः, एवं तैरुपसगैः क्रियमाणैः किंचिदेवं धर्म्मकातरः 'अण्णे'
कारुण्य का
दीनि
।। ७३ ।