________________
श्रीसूत्रताङ्गचूर्णिः ॥ ७२ ॥
सए, अकारलोपो द्रव्यः, स एवं परीपहसहिष्णुः “धुणिया कुलियं च लेववं" वृत्तं ॥ १०२ ॥ धुणिया णाम धुणेजा कम्मं, कथं ?, जहा करणकुडं उभयोपासे लित्तं चिरेण कालेण जुण्णलेवं, सततं लिप्यंते व जोगं वा लेईमं, उपमाने वति, 'कसए'त्ति कृशं कुर्यात्, दिह्यत इति देहः यथा कुहुं लकुटादिभिः प्रहारै: लेपापगमात् कृशीभवति एवं साधुरनशनादिभिः तपोविशेषैः कृशं देहं कुंणंति, देहे च सम्यक्तपोभिरेवं कश्यमाणे कर्म्मदेहोऽप्यपश्यते एव, द्रव्यकर्षणा कुड्डे शरीरे वा, भावकर्षणा रागद्वेषौ कर्षयति, त एवं अनशनादितपोयुक्ताः रागद्वेषापकृष्टाः 'अविहिंसामेव पञ्चए' न विहिंसा २ अतस्तामविहिंसां पच्चए, कथमहिंसकः स्यादिति, 'अनुधम्र्मो' अनु पश्चाद्भावे यथाऽन्यैस्तीर्थकरैस्तथा वर्द्धमानेनापि मुनिना प्रवेदितं, अनुधर्म्मः - सूक्ष्मो वा धर्मः, पुष्पवत् वृत्तं, अप्पसत्यभावघुणणं, तंमि विधुए कम्मरयो विधुत एव भवति, स्यात् कथं धूयते ?, 'सउणी उ जह पंसुगुंडिता' वृत्तं ॥ १०३ ॥ उणि काउली, धूलीए वा लेट्टितुं तद्रजः पक्षातो धुव्वति-ध्वंसयति सितं बद्धं, रंजयतीति रजः, एषो दृष्टान्तः 'एवं दविओवधाणचं' दविओ रागदोसरहितो, द्रव्यमात्रमेव, उव उपदधातीति उपधानं तदस्यास्तीत्युपधानवान्, कर्म क्षपति, 'तवस्सि माहणो' समणेत्ति वा माहणेत्ति वा, अथ तं कचित् "उट्टितमणगारमेसणं" वृत्तं ॥ १०४ ॥ उडतो णाम धर्मे प्रव्रज्यायां, नास्यागारं विद्यते अनगारः, अनगारत्वमेपति, अथवा मोक्षमेव एपति, समणाणं ठाणे ठितं चरित्ते णाणाइसुवा, तपःस्थितं तपस्सियं, बारसविहे तवे, तमेवं धम्मे दृढप्रतिज्ञं "डहरा बुड्डा य पत्थए” डहरित्ति पुत्तनत्तु आदयः, तेसु बिसेसतो हो भवति, कालुणियं कारंतेसु वडमाइपितिमातुलपितृव्यादयः 'पत्थर'त्ति उप्पव्यातुं इच्छति, ते आजम्मएण ठिता तण्हाऐ छुहाए य अंवि सुस्से ण तं लभेऊण, अवि मरेज णवि उपपन्यावेतुं सकेंति, जनानामधर्मव्यवस्थितच्चाज्जनवत्स तान् पश्यति,
कर्मधुतादि
।। ७२ ।।
