________________
श्रीसूत्रकृ ताङ्गचूर्णिः ॥ ६४ ॥
| ॥ ८८ ॥ समिते तु तेषामेवोत्तरगुणामां पूर्वोक्तानां परिसमाननं क्रियते सदा - नित्यं, तुर्विशेषणे, साधयतीति साधुः, पंचासंवराः प्राणातिपाताद्याः तत्संवृतत्वान्न पापमादत्ते इति, स एवं संवृतत्वात् सितेहिं असिते भिक्खू, सिता बद्धा इत्यर्थः, गृहिकुपाषंडा| दिभिर्गृहकलत्रमित्रादिभिः संगैः सिताः तेषु सितेष्वसितः, अवद्ध इत्यर्थः, तैर्याच्यमानः तानाश्रितो वा अणसितः, एवं कथं ?, उक्तं हि 'जणमज्झेवि वसंतो एगंतो ० ' आङ् मर्यादाभिविध्योः परि समंतात् आदिमध्यावसानेषु यावन्न मुच्यसे ताव आमोक्खाए परिवएजासित्ति बेमि शिष्योपदेशो । गतः सूत्राणुगमो, इदाणिं णया- 'णायम्मि गिव्हिअव्वे ० ' गाथा || || 'सव्वेसिंपि णयाणं०' गाथा || ॥ इति श्री सूत्रकृतांगे समयाख्यं प्रथमाध्ययनं समाप्तं ॥
अज्झणाभिसंबंधो ससमयगुणे णाऊण परसमयदोसे य ससमए जयमाणो कम्मं विदालेज्जासित्ति वेयालियज्झयणमागतं, तस्सुवकमादि चत्तारि अणुयोगद्दारा अज्झयणत्थाधिकारो कम्मं वियालियव्वंति, उद्देसत्थाधिकारो पुण “पढमे संबोधि अणिच्चयाय" गाहा ॥ ४० ॥ पढमे उद्देसए हिताहिता संबुज्झितव्यं अणिच्चताय ' डहरे बुड़े य पासधा' एवमादि, वितिए उद्देसए 'माणवजणता' माणो वज्जेयव्वो, 'जे यावि अणायए सिदा' एवमादि, “उद्दे सम्मि ततिए " गाहा ॥ ४१ ॥ ततिए मिच्छत्तादिचितस्स कम्मस्स अवचयो 'संवुडकम्सस्स भिक्खुणो' एवमादि, णामणिफण्णे णिक्खेवे वेयालियंति तत्थ गाथा | वेया लियं मि वैयालगो य बेयालयं वियालणियं । तिण्णिवि चउक्कगाईं वियालगो एत्थ पुण जीवो ||३६|| तत्थ वेतालिगो णामादि चतुर्विधो, णामठवणाओ तहेव, दव्ववेयालगो जो हि जं दव्वं वेयालियंति रथकारादिः, भावे णोआगमतो भाववियालगो साधुः जीवो कम्मं विदालयति कम्मं वा जीवं, विदालणंपि णामादि चतुर्विधं, तत्थ गाथा "दवं च परसुमादी" गाथा ||३७|| विदा
समतादि
॥ ६४ ॥