________________
पूतिदोषाः
श्रीसूत्रक- सागचूर्णिः ॥५२॥
दुपक्खं णाम पक्षौ द्वौ सेवते, तद्यथा-गृहित्वं प्रव्रज्यां च, अम्हंतणओवि जो असुद्धं भुजति सोवि दुपक्खं सेवति, कथं?, दब्बो लिंग भावओ असंजतो, एवं ते प्रत्रजिता अपि भूत्वा आधाकर्मादिभोजने गृहस्था एव संपद्यते । तमेव अविजाणतोसिलोगो
॥६१।। तमिति णिद्देशे, यथोद्दिष्ट मेव तदर्थ, एवमनेन प्रकारेण मूलगुणे उत्तरगुणे तदुपघातं च अयाणंता, अविशुद्धभोगदोसेग || जहा 'आहाकम्मण्णं भंते ! भुंजमाणे किं पकरेति किं चिणाति०, विसमा णाम बंधमोक्खा कम्मबंधोवि विसमो, एकेक कंममणेग
प्पगार अणेगेहिं च पगारेहिं बज्झते अतो विसमंति, अकोविका असंबुद्धा इत्यर्थः, ते अयाणगा प्रत्युत्पन्नगृद्धाः अनागतदोषदा| र्शनात् आधाकादिभिदों पैः कर्मबद्धा संसारे दुःखमाप्नुवंति,मच्छा वेसालिया चेव विशालः समुद्रः विशाले भवाः वैशालिका:बृहत्प्रमाणाः अथवा विशालकाः वैशालिकाः, पठ्यते च 'भच्छे वेयालिए चेव' वैताली कूलमिष्यते, लोके सिद्धमेव तदभिधानं, यथा पूर्वा वैताली दक्षिणाऽपरोतरेति सामुद्रकूलोद्भवो, स वैशालिको वैतालीकूलो वा मत्स्यः सामुद्रकैर्वा विप्रहारैर्मत्स्यैश्वान्यैर्वृहद्भिनं बाध्यते स कथंचि देवतातो निरुपसर्गानिष्कंटकात्समुद्रवेलया निसृष्टकायः यतो, रूढ इव पुमान् परप्रयोगेन अनूद्यमानः सुदूरमपहृताः उदगस्स अभिआगमेत्ति उदगस्य अभ्यागमो नाम समुद्रानिस्सरणं, केचित्तु पुनः प्रवेशः, स एवं शरीरसुखाय अज्ञानात् , सूत्रापायात् । उदगरसप्पभावेन सिलोगो।। ६२ ।। अप्पभावो नाम उदगस्स अल्पभावः, प्रत्यावृत्ते उदगे शुष्का एव वालुका संवृत्ताः पंको वा, अथवा अप्पस्वभावः अप्पभाव, स्तोक इत्यर्थः, सच महाकायत्वात् न तत्र शक्नोति, न परिवर्त्तमानो वा नदीमुखे | लग्यते, एवं अप्पकाओ विधातयती घनघातेन वा, घातं करोतीति घंतः, अकर्म च कर्मकर्तेतिकृत्वाऽपदिश्यते-खयमेव असौ घातारं एति प्रामोतीत्यर्थः, अथवा घेतोणाम मच्चू तं मच्चुमेति, कैः?, उच्यते-ढंकेहि य कंकेहि य सिलोगो॥६२॥ पच्छदं, एते चान्ये