________________
'बौद्धनिरास:
न श्रीमत्रकतानचूर्णिः ॥४३२॥
संभवोऽस्ति पिण्णागपिंडपुरुषस्य, तंत उच्यते-नैतदेवं, यत एवं-पिण्णागपिण्डे पुरुपस्य काठे वा वस्त्राच्छादिते उपपत्तिरिति, अत एव किमसावेवमेतदुभयं जानमानो निस्संकं करोति, किमयं पुरुपः स्यात्पिण्डीफाष्ठं वेति स्यादिति, अथ सम्भवे विद्यमाने निशः काहारी पठ्यते निर्मीमांस इत्यर्थः, एवं मे वायाप्यसौ कुशलचित्तेन पुरुपं पिण्णागपिंडीवुझ्या घावयति तस्याप्युभयं सम्भवत्वात् युक्तो विमर्श:-किमयं पुरुषः स्यात् उत पिण्णागपिंडी ?; एवं कुमारेऽपि अलाउकं स्यात्कुमारः स्यादिति, जम्हा न एवं संभवो ठिट्ठो तम्हा य सहप्पगारा णस्थि, 'वाया वुइति'त्ति वुत्ता असत्या अशोभना, अथवा सत्य इति संयमः असत्य इति संयमवादीत्यर्थः, निश्चयस्य निरनुकम्पा सद्रोहेत्यादि, किमंग पुण कम्मुणा ?, किचान्यत्-वध्याभियोगेन ॥ ७०१॥ उच्यते इति वाचा; वायाएवि अभियोगो अभिमुखो योगः अणियोगः अभिवाग्योगः, एवमुक्तं भवति-हवेजति हवति संयम ? इति वाक्यशेपः, कः पिण्डार्थः संवर्णीयः? वायाभियोगेण यदा हबति संयम, जहा भणह मारतो अदोसोत्ति 'पा तारिसंवायमुदाहरेजा' सद्रोहमित्यर्थः, अट्ठाणमेतं कुशला वदंति--यथा कण्टकाग्रं स्थालं वा सलिलस्पास्थानं एवं तुभंपि इमं वयणं, अज्ञानदोपोऽस्तीति, अहिंसकादीनां गुणानामस्थानं अनवभाजनमपि, निजे वित्थरेण दिक्खातो मोकावत्थं गृद्धि निसृत्य शिरस्तुण्डमुण्डनं कृत्वा वयात् 'सुराल'मिति, सूरालमेतत्स्थूल हिंसकत्वात् 'अदिविश्वतस्मवि, किं पुण दिक्खितस्स ?, एवं अतंचिन्तिते न कर्मवन्धो भवतीति अज्ञानश्रेयसं सर्वसम्यग्दृष्टिप्रसङ्गश्चेति, वैदिकाः संसारभोचकाच निदोपाः एव भवन्मतेन. शाक्यं हेडयित्वाऽऽर्द्रको मुखीभूत्वा प्रपंचमाह लद्धे अढे अहो एव तुम्भे ॥७०२॥ वृत्तं, लब्धः प्राप्तो यदज्ञानं श्रेयस्ततः किं ज्ञानाधिगमः क्रियते ?, कुतो एस तुन्भेहिं अट्ठो लो जेण अजाणंता सव्यतो मुचति ?, वालमत्तोन्मत्तप्रमत्तादयः, अहो दैन्यविरमयादिपु, दैन्यं तावत् जहा कोयि कंचि दिमुई
॥४३२॥
