________________
धर्मकथानिदोपता
श्रीसूत्रकताइन्चूर्णिः ॥४१९॥
विषमुक्तं हि एक तस्स वल्लुलो(त्थुतो), आत्मानमपि च एगंतमेवं सारयतीति, रागद्वेपमहीणतं, जेण मज्झवि वसंतो, तथा चोक्तं 'कामक्रोधावनिर्जित्य०', स्यात्-तदेतदेकत्वावस्थितस्य कृतार्थरय च किं परोपदेशेन?, तदुच्यते कर्मक्षयार्थ, आह हि 'यनैतच्छभं तीर्थकरत्वनाम 'तीर्थकरस्वाभाव्यात् वेति, उक्तं-'तत्वाभाव्यादेव०' तं वद्धति, अर्चा नाम लेश्या, सा य शुकलेसो चेव, न राग| दोसाभिभूत इव संकिलिट्ठलेसाओ परिणमति, अथवा अचंति मरीरं, सीहासणे आविट्ठोवि धम्म कहतो तेण पुप्फवत्थगंधादीहिं अलंकारहिं तहा अर्च एव निर्भूप इत्यर्थः, निदोपत्वाच्च, धम्मं कहेंतस्स उणत्थि दोसो ॥६७३॥ वृत्तं, क्षान्तिग्रहणं यतिवि दुधियडयुद्धिं चोदेति न वा कथ्यमानं परियच्छति तत्थवि ण रुस्सति तो ति कसायदंतो 'जिइंदिओ'त्ति इंदियदंतो, पृथगुचारणा इंदियणोइंदियदंतविसेमो दरिसितो ककडुगणिठुर सावजा य भामादोसा, हितमितदेशकालादि भासागुणेहि, आहहि"दिट्ट मितं असंदिद्धं०" स्यादसौ भापादोपगुणज्ञो किं भगवान् समाख्याति १, उच्यते-महवए पंच अणुवए य ॥ ६७४ ॥ वृत्तं, साधूणं महब्बए सावगाणं अणुव्वए य, महव्यए तविवरीता एव प्राणवधादयः पंचाश्रया भवन्ति, 'संवर' इति इंदियाणं 'विरति'त्ति महाव्रतवत्ता, इंद्रियसंवृतस्य सतो विरतिर्भवति, अथवा असंजमाविरते 'इहे'ति इह प्रवचने लोके वा श्रमणभावं | श्रामणीयं प्रज्ञानवान् प्रज्ञो, ण आख्यान्नपि वाक्यशेपः 'लवं' कर्म ततोऽवसकति लवावसर्की न, नो वाचिकेन कर्मणा मानसेण | वा युज्यत इत्यर्थः, श्रमणो भगवानेव एवं ब्रवीमि स्वयमपि 'भगवं पंचमहब्धयगुत्तो इंदियसंवुडो य विरतो य । अण्णेसिपि तमेव य धर्म देसेति गाहेति ॥१॥',यसात् ब्रवीपि वयमपि व्रतमन्तः इन्द्रियसंवृत्ता विरताच, यदि च मन्यसे शीतोदकपायित्वाद् बीयादिकन्दभोजनात् उद्दिवभोजनात् स्त्रीविषयोपसेवनाच किमसाकं ?, असाधुत्वं, तत्रेदं कारणं शृणु-अस्माकमाजीविकानामयं
॥४१९॥
JATARIATRE