________________
श्रीसूत्रक
संसारसचादि
ताङ्गचूर्णिः ॥४०९॥
EHIMSHIHIT SINGHam TIMIHIP Immer
व माणे वा ॥६५६॥ वृत्तं, दृश्यन्ते हि यथास्वं क्रोधादिकपायामिभूता वधवैरप्रवृत्ताः तत्कथं कपाया न भविष्यति, नत्थि |पेजे ॥ ६५७॥ वृत्तं, प्रीतिः पेमं वा पेजं वा, तद्विपरीतं दोपः, एतेहिं चेव-कमाएहिं चेव, कसाएहिं पेजदोसेहिं वा संसारो वा चाउरंतो णिव्यनिजति, तेण णत्थि चाउरंतो संसारो॥६५८।। वृत्तं, चत्तारो अंता जस्स स भवति चाउरंतः, तत्थ तिरिक्खजोणियमणुस्सा पञ्चक्खत्तिकाउंण वदृति णत्थि य मणुयो, रइयजुवलयं जहा सेसागं, णेरड्यपजंता अणुमाणगिज्झा. बुच्चंते, ण वुचंति-णथि देवो व देवी वा ॥६५९।। अत्थि देवोव देवी वा। देवाणंतरंणत्थि सिद्धि असिद्धि वा॥६६०॥ केचिद् ब्रुवते मोक्षोपायो पत्थि, तेण बुचंति, 'णत्थि देवो व देवी वा, णस्थि सिद्धि असिद्धि वा' जइ कोइ भणेजा सकपुब्यो उ, 'जले जीवा थले जीवत्ति, कोइ जीवबहुत्ता अहिंसाभावा च णत्थि सिद्धी नियंठाणं ॥६६१।। तत्प्रतिपेधार्थमुच्यते-अस्थि | जीवबहुत्वेऽपि, कथमिति जीववत् , तदुच्यते 'जलमज्झि जहा णावा' पत्थि साधू असाधू वा, णिव्याणसाधगा अहिंसादि हेतू | साधयंतीति साधू, तत्केचिद् ब्रुवते-विणावि जीवबहुत्वे नैव शक्यते मोक्षः साधयितुं कस्माद् ?, यतश्चलं मनः, अविनयवंति चलानि चेन्द्रियाणि, ताणि न सुखं निग्रहीतुं, अनिग्रहीतेपु च कथं मोक्षः स्यात् ?, उक्तं हि 'चंचलं हि मनः पार्थ' यसादेवं तस्मान्नास्ति साधुः, साध्वभावाच तत्प्रतिपक्षभूतस्य प्रागेवासाधोरभाव इति, तदुच्यते-अस्थि साधू असाधू, कथं साहू भवति ?, उच्यते, णाणी कम्मसक्खो, विसयाण अणणुवत्तणं, अथवा साधुरेव साधुः संयत इत्यर्थः, विवरीतो असाधुः, णस्थि कल्लाणेति॥६६३॥(सूत्र), यथेष्टार्थफलसंप्राप्तिः कल्याणं, शाक्या ब्रुवते-सर्वमनिमित्तमात्मकवचनात् कल्याण मेव न विद्यते क्वचित्, पावं कथं णस्थि', सर्वमीश्वरविकार इतिकृत्वा, कुतः पापं नेच्छंति परलोकिके-2, शाक्यास्तु कल्याणमेवैकं नेच्छंति, तेपांत एवानाश्वासादयो दोपा
IA
11४०९॥
