________________
श्रीसूत्रकतागचूणिः
॥४०२॥ २ श्रु.५अ.
Fammarnama
चा संयमविरयजावकम्मो भवति, जेण मुचेन्ज सबदुक्खाणं, किं कारति किमन्यं कारयन्ति, शिष्याचार्ययोः संबंधो दर्शितः, आचोर
निक्षेपादि धर्मकथासम्बन्ध इत्यर्थः, आचार्यों ब्रवीति-तत्थ खलु भगवया काया हेऊ पण्णता, जहा च पचक्खाणिस्स संसारस्स ते हे छज्जीवनिकाया ते चेव हेऊ मोक्खाय, तत्थ निवृत्तस्य पुनः आगंतुं सुहदुक्खतुल्लणं णातुं भिक्खू विरतो पाणाइवातातो जाव सल्लातो, तहेव प्राणातिपाताद्या मिथ्यादर्शनावसानाः संसारहेतबो, विपरीता मोक्षहेतवो भवंति, उक्तं हि-'यथाप्रकारा यावन्तः०' तेनोच्यते-एवं से भिक्खु विरते पाणाइवाताओ जाव सल्लातो, से भिक्खुः अकिरियाए जात्र संखुडे, जं पुच्छिते सुहम्मा कथं संजतो भवति ?, तदेवमाख्यातं-एवं खलु भगवता आख्यायते संजते जार संयुडे, एगंतपंडिते यावि भवतित्ति बेमि ॥ इति पञ्चकम्वाणकिरिया सम्मत्ता।
एवं पडिहयपच्चक्खायपावकम्मस्म आयारो भवति, एतेन आयारसुतज्झयणं, पडिपक्खेणं अणायारसुत्तं, पदद्वयं, आचारो णिक्खिवियव्यो, इक्किके चउकाणिखेबो-णामं ॥१८१।। गाथा, आयारे णिकाखेवो चउक्कओ गाहा, आयारस्स जहा खुडियाचारए, सुत्तस्स जहा विणयसुत्ते. आयारसुयं भणियं ॥ १८२ ।। गाहा, आयारो यत्र वर्ण्यते श्रुने तदिदं आचारश्रुतं तस्य आचारश्रुतस्य, नकारणेन प्रतिपेघः क्रियते, न आचारश्रुतं अनाचारश्रुतं, अनाचार इह वर्ण्यते इत्यतो अनाचारश्रुतं, अनाचारॉश्च ।। वर्जयतः आचार एव भवति, मार्गविपथिकपथिकदृष्टान्तमामात् , यथा मार्गविपथिकः उन्मार्ग वर्जयेत् , नापथगामी भवति, न चोन्मार्गदोपैयुज्यते, एवमनाचारं वर्जयन् आचारवान् भवति, न चानाचारदोपैयुज्यते, ते तु अनाचारे अबहुस्सुतोण जाणति तेण कारणेण आचारसुत्तं भणति, 'बजेयव्या सदा अणायारा' 'अबहुस्सुत' गाथा एतस्स उ पडिसेहे ॥ ॥ कतरस्म ?, जो ॥४०२॥
MITENTERTAINMENTIMATEEHEdi
