________________
श्रीसूत्रकृ ताङ्गचूर्णि :
॥ २९४ ॥
प्रजायंत इति प्रजाः यामां कथ्यते, तासु प्रजासु, स्त्रियो वा प्रजा, न कीर्त्तिमिच्छेत् असाधूनां धर्माः २ तान् असाधुधर्मान् न संवएजा, तेच दमदाहंकारादयः, अथवा न तत्कथयेत् येन असाधुधर्माणां सद्ध्यानं भवति, पचनपाचनादीनां, असंयतदानादि वा, न कुतीर्थिकान् वा प्रशंसंति, किंच- 'हासंपि णो संघति०' ||६००॥ वृत्तं, हास्येनापि नो पापधर्मं संचयेत् यथेदं छिंदत भिदत वा खाद मोय वा, अथवा हास्येनापि न प्रशंसयेत् कुप्रवचनानि शाक्यं ब्रुवते-अहो तुज्झं सुदिङ्कं जं वरचोल्ला वट्टंति, सुहं चैव धम्मं तुज्हो करेह, यद्यपि सोलंठं तथापि न वक्तव्यं, मा भूदन्येषां पात्रबुद्धिः स्यात्, गोमडं खजति गोचम्मेसु वधं, जायेत्ति रागद्वेषरहितः, न विगंतव्धं सद्भूतं, फरुसं अतिजाणति, रागद्वेपबन्धन भावात्, परुषः- संयमः कर्मणामनाश्रय इत्यर्थः, तथ्यं -संयमं, अभिमुखं जानाति यथा सो वाग्दोपान्न विराध्यते यथा वाऽऽचार्यते तथा च कथयति, अथवा कथयन् कथां लब्धिगर्वितो न भवति, नैवार्थकं पदं, किं ?, लब्ध्वा गर्वितो भवति, जहा तुच्छस्स कहेति-तणहारगस्स वि तहा रायस्स, जहा जहा तुच्छस्स तहा तहा राज्ञोऽपि, प्रकंथनो नाम नो धर्म्मकथित्वेनान्येन वा आत्मानं कथयति श्लाघयतीत्यर्थः, अपरिच्छंतं वा नावकंसेति, चमढयतीत्यर्थः, तत्र न अन्येषामपि संयताना मुदुरुस्सती, अथवा न तुच्छए आत्मानं मौनपदेन प्रकथयति, यथाऽहमीदृशो अनन्य मदृशो वा अणाइलेति न धर्म देशमानो, न आतुरो भवति, मन्यादितो वाऽऽकुलः - व्याकुलो भवति, अपरियच्छन्ते वा परे, सिद्धंताविरुद्धानि सेवन्ते इत्यविरुद्वसेवी, न च विरुद्ध्यते तेन सह यस्य कथयति । किंच - 'संकेज' याऽसंकित भाव भिक्खू० ' ॥ ६०१ ॥ वृत्तं यत्र शंकितमस्य ज्ञानादिषु तन्न कथयति अपृष्टः पृष्टो वा शंकेत अशङ्कितभावः, एवं तावत् ज्ञायते, अतः परं जिना जानंति, भावो नाम ज्ञानं, सङ्किज्ञानमित्यर्थः, न च तद्भापते कथयति वा येनान्यस्य शङ्का भवति, विभज्यवादी नाम भजनीयवादः, तत्र शङ्किते भजनीय
THE SEA CREAT
असाधुधमदनादि
॥२९४॥
