________________
श्रीसूत्रकताजचणिः ॥२९३॥
SA
अत्धेण सरितेणं तो संघमज्झयारे ववहरितुं जे सुई होति, अच्छिद्दपसिगवागरणा अकेवली केवली वा स्यणकरंडसमाणा, कुत्ति- अनाच्छायावणभूता कथा, चोदसदसणवपुब्बी जाव दसकालियंति, संसोधितुं अविच्छिन्नोच्छित्ति करेति, तं पुण कहतो-'णो छादए.'A दनादि वृत्तं ॥५९८॥ मत्सरित्वेनार्थे नाछादयेत् पात्रस्य, धर्मस्य कथां कथयन्न सद्भूतगुणान् छादयेत् , नवा वायणारियं छादयेत् , लूसितं भग्नमित्यर्थः, लूसित्ता णाम अवसिद्धांतं कथयति सिद्धान्तविरुद्धं वा, माणं ण सेवंति प्रज्ञामानमाचार्यमानं वा, संशयानात्मनः। | परस्य वा छेत्तुं न मदं कुर्यात् , न वा प्रकाशयेदात्मानं यथाऽहमाचार्यः, णयावि पण्णे परिहास कुजत्ति प्रज्ञावान् प्राज्ञः, न चेदृशी कथां कथयेत् येन श्रोतुमात्मनो वा हास्यमुत्पद्यते, अपरियच्छंते वा परे अण्णहा वा अवुज्झमाणे न प्रज्ञामदेन परिहासं कुर्यात् , यथा 'राजा तथा प्रजेतिकृत्वा न सर्वत्रैव परिहासः, ण याऽऽसियावायंति 'शंसु स्तुतौ' तस्याशीभवति स्तुतिवाद| मित्यर्थः, न तद्दानवन्दनादिमिस्तोपितो यात-आरोग्यमस्तु, ते दीर्घ चायुः, तथा सुभगा भवाष्टपुत्रा इत्येवमादीनि न व्याक| रे , एवं वाक्समितिः स्यात् , किंनिमित्तमाशीर्वादो न वक्तव्यः ?, उच्यते, भूताभिसंकाए(इ)दुगुंछमाणा(णे).' ॥५९९॥ वृत्तं, भूतानि अभिसङ्केयुः सावद्याभिधायिनः अत इदमपदिश्यते, भूतानि यस्य सावधवचनस्य शङ्कते न तेन वचनेन णिबहे, संयमे निर्गच्छेदित्यर्थः, न चानेन वचनेन णिबहे, संयमं निर्णालयेदित्यर्थः, मन्व्यत इति मत्रः-वचनं, मत्र एव पदं मत्रपदं, अथवा मत्रा इति विद्यामन्त्रादयो गृह्यन्ते, तेन मबपदेन निबहे, गुप्य(गूयत इति गोत्रं-संयमः सप्तदश विधः अष्टादश च सीलगमहस्साणि इत्यमाद्ोत्रान तद्विधं वचो बृयात् यन्न निर्वहेत् , पट्काया वा गोत्रं यत्र गुप्यते तां न निर्वहेत , गोत्रात् जीवितादित्यर्थः, तच गोत्रमाचरेत् , कहेन्तो वाण किंचि मिच्छे ण कित्तिवणमसिलोगहताए कहिज धम्म, मनुष्य इति स पदकथका, ॥२९३॥
S
HARE
