________________
श्रीसूत्रक
उपक्रमः
ताङ्गचूर्णिः ॥२४॥
-
-
मीपीभूतं सन्निक्षिप्यते, नचनामादिभिरनिक्षिप्तं अर्थतोऽनुगम्यते, न च नयमतविकलो अनुगम इति, जतो सत्थं सम्बन्धात्मकेन उपक्रमेण स्थापनासमीपमानीयते नामादिन्यस्तनिक्षेपमर्थतोऽनुगम्यते नानानयैः अतोऽयमेवानुयोगद्वारक्रम इति, सो उबक्कमो छबिहोऽवि-णामोवकमो ठवणा०दव्य खेत्तकाल०भावण्णू उवक्कमो, छविहोवि जहा आवस्सए तहा परूवेयव्यो, अहया उपकमो | छविधो-आणुपुब्बी णाम पमाणं वत्तव्यया अत्थाधियारो समोतारो, एतेऽबि जहा अणुयोगद्वारे तहा भासितव्याजाव समोतारो सम्मत्तो। एवं समयज्झयणं अणुपुवादिएहिं दारेहि जत्थ जत्य समोतरति तत्थ तत्थ समोतारेयवं, आणुपुधीए उकितणाणुपुब्बीए गणणाणुपुवीए य समोतरति, सा तिविहा-पुवाणुपुत्वी पच्छाणुपुत्री अणाणुपुत्री, समयज्झयणं पुवाणुपुबीए पढमं, पच्छाणुपुबीए सोलसमं, अणाणुपुबीए एताए चेव एगादियाए एगुत्तरिआए सोलस(ग)च्छगताए सेढिए अण्णमण्णब्भासो दुरूवूणो,एत्थ पत्थारविहिकरणं| इम-एकाद्या गच्छपर्यन्ताः,परस्परसमाहता राशयस्तद्धि विज्ञेयं,विकल्पगणिते फलम् ॥१॥ गणितेऽत्यविभक्त तु,लब्धं शेपैविभाजयेत् । आदावंते च तत् स्थाप्यं,विकल्पगणिते क्रमात् ।।२।। णामे छविधणामे समोतरति,तत्थ छविधो भावो वणिजति,तत्थवि खयोबसभिए । भावे समोतरति, जतो सबमेव सुयं खयोवसमिए भावे वट्टति । पमाणं चउविधं-दवप्पमाणं खेत्तप्पमाणं कालप्पमाणं भावप्पमाणं च, प्रमीयतेऽनेनेति प्रमाणं, तत्थ समयो भावात्मकत्वात् भावप्रमाणगोचरं, तं भावप्पमाणं तिविधं-गुणप्पमाणं नयप्पमाणं संखप्पमाणं; गुणप्पमाणं दुविध-जीवगुणप्पमाणं अजीवगुणप्पमाणं च, तत्थ जीवाणण्णत्तगओ समयस्स जीवगुणप्पमाणे समोतारो, जीवगुणप्पमाणं तिविधं-णाणगुणप्पमाणं दंसणगुणप्पमाणं चरित्त(गुणप्पमाणंच),तत्र बोधात्मकत्वात् समयस्सणाणगुणप्पमाणे समोतारों, णाणप्पमाणं चतुर्विधं-पञ्चक्खं अणुमाणं उवम्मं आगमो, तत्थ समयस्स पायं परोवदेसत्तणतो आगमप्पमाणे समोतरति, आगमो
॥ २४॥