________________
श्रीसूत्रक
दोपनिरा करणादि
तागचूर्णिः
॥२४५||
KAR
चिदपि विभेति, किंच-तणसंधारणियाणोऽवि मुणिवरोभट्टरागमयदोसो। किम् , मोक्खो,एवं निर्वाणं भवतीत्याख्यातं, 'पभू दोसे णिराकिच्चा०' सिलोगो । ५०८॥ प्रभवतीति प्रभुः, वश्येन्द्रिय इत्यर्थः, न वा संयमावरणानां कर्मणां वशे वर्त्तते, | अथवा स्वतंत्रत्वात् जीव एवं प्रभुः, शरीर हि परतन्त्रं, मोक्षमार्गे वाऽनुपलायितव्या प्रभुदोपाः क्रोधादयः, निरा इति पृष्ठतः कृत्वा, ण विरुज्झेज केणइ न विरुध्येत केनचिदिति, अपि पूर्वशत्रूणामपि, अपि हास्येनापि विरोधे विग्रहः घंन इत्यर्थः, यद्वा यस्य प्रतिकूलं, मणसा वयसा चेवत्ति नबकेन भेदेन अन्तश इति यावजीवितान्तः, उक्ता मूलगुणाः। उत्तरगुणप्रसिद्धये वपदिश्यते 'संधुडे य महापण्णे सिलोगो ।। ५०९।। हिंसाद्याश्रवसंवृत्तः इंदियभावसंवुडो वा, महती प्रज्ञा यस्य स भाति महाप्रज्ञः, धीवुद्धिरित्यनान्तरं, आहारउवधिसेजाउ याचितद्रव्यं एपणीयं च चरति-गच्छति तं, चर्यत इत्येकोऽर्थः, एसणास| मिते णिचं तिविधा एमणा-गवेसणा गहणे सणा घासेसणा, एवं सेसाओवि समिईओ, तत्राधाकर्म सर्वगुरुअनेपणादोपः आद्यश्चेति तेन तनिषेधार्थमपदिश्यते-'भूतानि समारंभ सिलोगो ॥५१०॥ भूतानि तसथावराणि, कथमिति ?, साधू निर्दिश्योपकल्पितं, तारिसं तु ण गेण्हिजा, एवं ओधिपि, इत्येवं सार्वमार्गप्रतिपन्नो भवति, किंच-'पूतिकम्मं ण सेविजा ॥५११॥ एस धम्मे वुसीमतोति, चुसिमानिति संयमपान , बुमिमं च किंचि अभिसंकेजा सवसो तंण भत्तए यदिति आहार उयधि सेजा अथवा यदिति यत्किचित् दोपं, अभिसंकते पणवीसाए अण्णयर किमेतं एसणिजं असणिजं?, सर्वश इति, यद्यपि प्राणात्ययः स्यात् , इदाणि वायासमिती 'ठाणाई' सिलोगो ॥११२।। ठाणाणि संति सड़ीगं, श्रद्धावन्त श्राद्धिनः, गामेसु नगरेसु वा जाव सन्निवेसेसु घा सम्नदिट्ठीणं मिच्छादिट्ठीण या, तेहिं सडेहिं पुधि गाम पुच्छगतो, परेणावि मिच्छादिट्टीणा, मरुयस
२४५॥
ANAN
