________________
प्रमोक्षादि
श्रीसूत्रक- ताङ्गचूर्णिः ॥२३५॥
पासं' चेव एतं एकत्वं एम चेव पमोक्खो, कारणे कार्योपचारादेप एवं मोक्षः, भृशो मोक्षो पमोक्खो , सत्यवाय, अथवा जानादिममाधि प्रमोक्षं, अमुसंति एतदपते, तदेकान्तसमाधिरेव प्रमोक्षः, अमुसंति अननृतः, अयं वा परमोक्षक इति,अक्रोधने, न केवलमक्रोधनः, एवं अर्थभणे अवंकणो अलुब्भणे जाव अमिच्छादसणो, सत्या णाम संयमोऽनृतं वा, सत्ये रतः सत्यरत , सत्यो नाम संयमस्तस्मिन् , तपस्तपस्वी दुरुत्तरगुणाः, एते हि मूलोत्तरगुणा विचित्रा स्रगिव श्रीकृताः, तत्रोत्तरगुणा दर्शिताः, मूलगु-| णास्तु 'इत्थीसु या अरतमेहुणे या वृत्तं ॥ ४८५ ।। तिविहाओ इत्थिगाओ, न रतः अग्तः विरत इत्यर्थः, परिग्गहं चेव अमायमाणे एवं सेसावि अहिंसादयो मूलगुगाः, चउत्थपंचमयाण तु वयाणं भावणा-उचावएहिं अनेकप्रकाराः शब्दादयः, अथवा उच्चा इति उत्कृष्टाः, अबचा जघन्याः, शेषा मध्यमा, बायत इति त्राता, थि सेवायां, ते न संश्रियमानाः, असंश्रयमान एप च विषयान भिक्षुः ममाधिप्राप्तो भवति, इहैव नैवास्ति राजराजस्य तत् सुग्वं' परे मोक्ष इति, स एवं समाधिप्राप्तः 'अरति रतिं च अभिभूय' वृत्तं ॥ ४८६ ।। कण ?, समावीए, पतनादिफासंति, तणफासग्रहणेण कट्ठसंथारगइकडा य, | समाधिसमाओगे हियाओ तत्थ तणेहि विज्झमाणे वा अत्थुरमाणे वा सम्मं अधियासंति, सीतं सीतपरीसहो, तेऊ उसिणपरीसहो, तणादिफासग्गहणेण दंसगमसगादिपरीसहा गहिता, सद्दग्गहणेण सव्वे अक्कोसादिसद्दपरीसहावि गहिता, सुभिदुब्भिगहणेण इट्ठाणिट्ठविसया गहिता, किंच-'गुत्ते वई य ममाधिपत्ते' वृत्त ॥ ४८७॥ मौनी वा समिते वा भाषने, भावममाधिपत्ते भवति, लेसं समाहटु तिणि लेस्साओ अवहट्टु तिणि पसत्थाओ उपहटु, मयतो व्रजेत् परिवएज, किंच-गिहंण च्छाए णवि च्छादएज्जा उग्ग एव परकृतनिलयः स्यात् , संमिस्सभावं प्रजायंतः प्रजाः-स्त्रियः, अथवा सर्व एव प्रजाः
॥२३५॥