________________
श्रीसूत्रक- ताङ्गचूर्णिः ॥२२४॥
। निग्रन्थ त्यादि
दाणं विवज्जए। 'एवं उदाहु णिग्गंथे' सिलोगो ॥४६०॥ एवमवधारणे, उदाहृतवान् उदाहुः, नास्य ग्रन्थो विद्यत इति निर्ग्रन्थः महावीरः, स एव च महामुनिः, किं महं ? यदसौ मनुते, अणंतं णाणदमणं च, धर्म देशितवान् , श्रुतमिति कम्मंतरं, धर्म अनेन श्रुतधर्मेण चारित्रधर्मावशेषमेव श्रुतधर्मेणापदिश्यते "भासमाणो ण भासेज'सिलोगो ॥४६१।। अथवा तेण भगवता भापासमितेनायं धर्म उद्दिष्टः योऽप्यन्यं कथयति सोऽप्येवमेव कथयतु, भासमाणो ण भासेज्ज, यो हि भापाममितःसो हि भाषामाणोऽप्यभाषक एव लभ्यते, उक्तं च-'वयणविभत्तीइ कुसलो वयोगतं बहुविध वियाणंतो। दिवसंपि जंपमाणो सोवि हु वइगुत्ततं पत्तो ॥१॥' जहाविधीए परिहरमाणो मचेलोवि अचेल एवापदिश्यते, जहा या आऊंडुअगोय णिठुभगो य, अथवा भासमाणे ण भासेज्ज, ण रातिणियस्स अंतरं भासं करेज्जा, ओमरातिणियस्म वा, णो य वंफेज मंमयं वंफेति णाम देसीए भासाए उल्लाबो वुचति, तदपि च अपार्थकं अश्लिष्टोक्तं बहुधा तं वंफेतित्ति वुचति, अथवा ण फेज्ज मम्मयंति, कथं ?, जातिकुशीलतवेहि मर्मकृत् भवतीति मर्मक, मायाठाणं न सेविज माया णाम गूढाचारतो कृत्वाऽपि निवः, करिष्यमानश्च न तथा दर्शयत्यात्मानं, यदा वक्तुकामो भवति तदा पूर्वापरोऽनुचित्य बाहरे। किंच, 'संतिमा तधिया भासा' सिलोगो ॥४६२।। सन्तीति विद्यन्ते, तधिका नाम सद्भुता इत्यर्थः, भाष्यत इति भाषा, अनेके एकादेशात् जं वदित्ताऽणुतप्पति खयमेव चौरः काणः दामस्तथा राजविरुद्धं वा लोकविरुद्ध वा एप वा इणमकासी, अनुपातो हि दोपं प्राप्य वा बन्धघातादि भवति, अप्राप्तस्य परं वा सागसं निरागसं या दोपं प्रापयित्वा चानुतापो भवति, किंच-'जंछण्णं तं न वत्तवं छण हिंसायां यद्विहिसकं तन्न वक्तव्यं, तद्यथा-लूयतां केदारः युज्जनां शकटानि गोर्वध्यतां निविश्यन्तां दारका इति, एसा आणा णियंठिया
Partita
॥२२॥
