________________
| परमार्थादि
श्रीसूत्रक- दारको, श्रावकथासौ दारकश्च, दृष्टान्त 'एतम8 सपेहाए' सिलोगो॥४४२॥ अत्थमिति योऽयमुक्तोऽर्थः, न ह्यधर्मिकाणामिह लागूर्णिः
परत्र वा लोके शरणमस्तीति, त्राणं वा, सम्मं पेहाए, परमः अर्थः परमार्थः मोक्ष इत्यर्थः, तं परमार्थ अनुगच्छन्ति परमट्ठाणुमामी, ॥२२०॥
यथोद्दिष्टेषु मात्रादिपु वैराग्यमनुगच्छन्ति, ज्ञानादयो वा परमार्थानुगामिकाः, स एवं साधुः 'णिम्ममे णिरहंकारे' नास्य कलत्रमित्रवित्तादिपु बाह्याभ्यन्तरेषु वस्तुपु ममता विद्यते इति निर्ममः, न चाहंकारः पूर्वैश्वर्यजात्यादिषु च सम्प्राप्तेष्वपि च तपावाध्यायादिषु, चरेदित्यनुमतार्थः, जिणाहितं आख्यातं, मार्गमित्यर्थः, चारित्रं तपो वैगम्यं वा, त एवं मात्रादयो नाम सम्बन्धिनः न त्राणायेति इत्यतः 'चेचा पुते य मितेय'सिलोगो॥४४३।। पुत्रे ह्यधिक स्नेहः तेनादौ ग्रहणं क्रियते, मित्ता तिविहामहजातकाढयः, महजातकाः पूर्वापरमम्बन्धिनः, परिग्गहो हिरण्यादि, चेचाण अत्तगंमोतं त्यक्त्या चाण आत्मनि भवं आत्मकं | नत्र मित्रज्ञातयः परिग्रहाश्चैवं बाहिरंग मोतं, मिच्छत्तं कमाया अण्णाणं अविरती य एतं अत्तगं सोनं, श्रोतद्वारमित्यर्थः, पचते |च-चेचाण अंसगं सोतं अण्णत्ता अणोणागिरती मिच्छत्तपञ्जवा, उभयमवि वा, णिएवेकम्वो परिवार औज्जुगंधम्ममणुपालेन्तो न पुत्रदारादीनि पुनरपेक्षते, उक्तं हि-'छलिता अवयक्खन्ता णिरवेक्वा गता मोक्खं म एवं प्रबजितः स्वरुचिनाऽवस्थितात्मा अहिंसादिषु बतेपु प्रयतेत, तत्राहिमाप्रमिद्धये जीवा अपदिश्यन्ते-पुढवी उ अगणि बाऊ सिलोगो ||४४४॥ कंठवं, सर्वेषां | भेदो वक्तव्यः, अयथार्थ परिहाँ इत्यतो भेदः, एतेहिं छहि काएहि मिलोगो॥४४५।। एतेहिंति जे उद्दिट्ठा छक्काया, निजामति
शिष्यनिर्देशः, चिजतित्ति विद्वान, म एव शिष्यो निर्दिश्यते तद्विद्वान् , परिजाणिया परिजाणिउं, परिणाए दुविधाए, मनसा है। कायवकेणं णारंभी परिग्गही एकेके काये णतगो भेदो, न च परिग्गहं कुर्यात् , परिग्गहनिमिचो हि मा भूत्कायारम्भः,
॥२२॥
