________________
श्रीसूत्रकताङ्गचूर्णिः
।। २९१ ।।
S
बद्धाओ धणियबंधणवद्धाउ करेति एतेषां आरंभसंवृत्ता कामा, हिंसादिआरंभेन संवृत्ता, आरंभसंभुता कामा अथवा संमता नाम आरम्भ एषां संमतः, कथं आरंभि णिस्सिया तिष्ठन्ति, तालिसं, उक्तं हि - आरंभारंभ कर्माणि श्रान्तः श्रान्तः पुनः पुनः । तथा न ते प्राणैरपि परिरक्षिता जराव्याघ्युदये दुःखोदये वा मृतौ वा प्राप्ते तस्मान्दुःखान्मोचयन्ति न च नरकादिपु प्राप्तस्य ततो नरकादिषु दुःखाद्विमोचयति । 'आघातं किच्च माधेतुं' सिलोगो ॥ ४४० ॥ आहन्यतेऽनेनेति आधाएत्ति, मरणमित्यर्थः, आघाते आघातस्य वा कृत्यं मरणकृत्यमित्यर्थः, आघाते शरीरं संस्कारयित्वा दहंति मृतकृत्यानि चास्य पिपिंडादीनि आघाएचि तमाध्याय कुर्वंति, महिपच्छागाद्याथ वध्यन्ते, करकतभक्तानि कुर्वन्ति, उक्तं हि - 'अवहत्थेण य पिंडं परिपिंडेऊण पत्थरेंतस्स ।' इत्यादि मरणकृत्यं, अथवा आघेतुं काऊण तं पणिधाय, ये तस्य भ्रातृपुत्रादयो दायादाद्या जीवंति शब्दादिविषयैषिणो तेन मृतधनेन वयं भोगान् मोक्ष्यामहे, अज्ञातयोऽपि दासभृत्यमित्रादयः तत् च्युतं धनं तर्कयन्ति, अपुत्राणां च मृतकूटं राजा गृह्णाति, एवं वै राज्यादिसामन्यं, अण्णे हरंति तं वित्तं अन्य इति अन्य एव दायादाद्याः भृत्यराजचोरादयः, हरंति वा विभयंति वा णामेंति वा एगहूं, उक्तं च-'ततस्तेनार्जितैर्द्रव्यैदरैिश्च परिरक्षितैः । क्रीडन्त्यनेन राजानः (न्ये नरा राजन् ) हृष्टतुष्टा ह्यलंकृताः ॥ १ ॥ कर्म अस्यास्तीति कर्मी, तत्कर्माय स्वकर्मनिर्वर्तितां गतिं प्राप्य, तत्कर्मफलमन्वेपति । 'माता पिता पहुसा भाता ' सिलोगो ||४४१ ॥ उरसि भवा औरसा: औरसा अपि ताव तके न त्राणाय, किं क्षेत्रजातादयः १, 'णालं ते मम ताणाए' यथैव मात्रा - | दयो न त्राणाय सम्बन्धेन तथैवारम्भपरिग्रहावपि न त्राणाय, विपयाथ णालं भवते मम तागाए, लुप्यमानस्येति शारीरमानसै| दुःखैदौर्मनस्सु इहभवेऽपि न तावत्राणाय किमुत परभव इति, कालसोअरिअपुतो सुलसो अभयकुमारसत्वा श्रावक
M
आरंभसंभृतादि
॥२१९॥
