________________
श्रीसूत्रकताङ्गचूर्णिः ॥२०३॥
वीयनिरूपणं
संजमो णाणादि वा, आदीएज्जत्ति तमादद्यात् , तेन तेषां जयं कुर्यादित्यर्थः, यथा भट्टारक एव, दमदन्तो वासंगामसीसे यथा दमितः वरो-योधः संगामशिरस्यपरान् दमयति, अभिहंतीत्यर्थः, एवं अट्ठविहं कम्म जिणिता परीसहे अधियासेहि, किंचान्यत्'अवि हम्ममाणे फलगायतट्ठी'वृत्तं ॥४१०॥ यद्यप्यसौ परासहेर्हन्येत अर्जुनकवत् , अथवा फलकादवकृष्टः क्षारेण लिप्येत सिच्येत वा तथापि अप्रदुष्टः अणिहम्ममाणो वा समागमं कंखति अंतगस्स सम्यक् आगमः समागमः, अन्तको नाम मोक्षः, अथवा अन्तं करोतीति अन्तकः, यथा 'नाग्निस्तृप्यति काष्ठानां, नापगानां महोदधिः। नान्तकृत्सर्वभूतानां, न पुसां वामलोचनाः | ॥१॥ स एवं निद्धृय कर्म-अंतकर्ममासाद्य निश्चितं निरवशेष वा धृत्वा विध्य, किं? अष्टप्रकारं कर्म, नेति प्रतिपेधे, भृशं प्रपंच प्रवंचं जातिजरामरणदुःखदौर्मनस्यादि नटवदनेकप्रकारः प्रपंचको दृष्टान्तः, अक्खक्खए व अश्नोतीत्यक्षः, अथवा न क्षयं जातीत्यक्षः, जहा अक्खक्खए सगडं समविपमदुर्गप्रपातोद्यानादिपु तेपु पुनः संखोभमिन्ति एवं स, एवं निर्धय कर्म अचलं निर्वाणसुखं प्राप्य न पुनः संसारप्रपञ्चमामोति । नयास्तथैव ।। कुसीलपरिभाषितं ससममध्ययनं समाप्त ॥
वीरियंति अज्झयणं, तस्स चत्तारि अणुयोगदारा, अहियारो-तिविधं वीरियं वियाणित्ता पंडियवीरिए जतितव्यं, गाथा | 'वीरिए छकं' गाथा ॥९१॥ वीरियं णामादि छबिह, णामंठवणाओ गयाओ, वतिरित्तं दव्यबीरियं सचित्तादि तिविधं, सचित्तं | दव्ववीरियं तिविध-दुपद चउप्पद अपदं, दुपदाणवीरियं अरिहंतचकवाट्टिवलदेववासुदेवाणं इत्थिरयणस्म य, एवमादीण वीरियंजं जस्स जारिसं सामत्थं, चतुष्पदाणं तु अस्सरयणाईणं सीहवग्धवराहसरभादीण, सरभो किल हस्तिनमपि वृक इव औरणकं उक्खिविऊण अ बज्झति, एवमादि यस्य यच्च चतुष्पदस्य बोद्धव्यं वा सामर्थ्य, अपदाणं गोसीसचंदणस्स उण्हकाले डाहं णासेति
॥२०३॥
FORIANDHPM