________________
श्रीस्त्रकताङ्गचूर्णिः ॥२०४॥
पण
तहा कंवलरयणस्स सीयकाले सीतं उण्हकाले उण्हं णासेति, तहा चकाट्टिस्स गन्भगिह सीते उण्हं उण्हे सीतं, एवं पुढचीमादीणं जस्स जारिसं संजोइमाणं असंजोइमाण य गदागदविसेसाण य 'अचित्तं पुण चीरियं' गाथा ॥ ९२ ॥ अचिर्न दबवीरियं आहारादीणं स्नेहभक्ष्यभोज्यादीनां, उक्तं हि-'सद्यः प्राणकर तोयं०' आवरणाणं च यम्ममादि गुडादीणं च चकरयणमादीणं अन्येषां च प्रासशक्तिफणकादीणां, किंचान्यत्-जह ओसहाण भणियं वीरियं, विवागे तं विसल्लीकरणी पादलेवो, मेधाकरणीउ य ओसधीओ, विसघातीणि य दव्वाणि गंधआलेवआस्वादमात्रात् विपं णासेन्ति, सरिसिबमेत्ताओ वा गुलियाओ वा लोमुक्खेणणामेत्ते खेत्ते विपंगदो वा भवति, अन्यं द्रव्यमाहारितं मासेगापि कलु(वपि क्षुधा न करोति, न च बलग्नानिर्भवति, किञ्चकेषाश्चिद्रव्यतो संयोगेण वत्ती आलित्ता उदकेनापि दीप्यते, कसीरादिपु च कांजिफेनापि दीपको दीप्यते, योनिप्राभृतादिपु वा विभा सियव्वं । खेत्तवीरियं देवकुव्वातीसु सर्वांण्येव द्रव्याणि वीर्यवन्ति भवन्ति, यस्य वा क्षेत्रं प्राप्य बलं भवति, यत्र वा क्षेत्रे वीर्य वर्ण्यते, एस चेव अत्थो णिज्जुत्तीगाथाए गहितो, 'आवरणे कवयादी चकादीयं च पहरणे होति । खेत्तम्मि जम्मि
खेत्ते काले जो जंमि कालंमि ॥९४|| कालवीरियं सुसमसुसमादिसु, यस्य वा यत्र काले बलमुत्पद्यते, तद्यथा-'वसु लवणममृतं शरदि जलं गोपयश्च हेमन्ते। शिशिरे चामलकरसो घृतं वसंते गुडो वसन्तस्यान्ते ॥ १॥' 'भावे जीवस्स वीरियस्स' गाहा ॥९३।। भाववीरियं जीवस्स सवीरियस्स लद्धीओ अणेगविधाओ, तंजहा- उरस्सबलं इंदियवलं अज्झप्पवलं, औरसि भवं
औरस्यं, शारीरमित्यर्थः, तं पुण अणेगविधं, तंजहा-'मणवयणकाय'गाथा ॥ ९५॥ मणे ताव उरस्सवीरियं जारिसं मणपोग्गलगहणसामत्थं वयरोसभसंघातणादीणं जारिसे पढमसंघतणे मणपोग्गले गेण्हति, तं पुण दुविधं-संभवे य संभव्वे य, तित्थ-
॥२०॥