________________
वीर्यनिरू
श्रीसत्रक- ताङ्गचूर्णिः ॥२०२॥
अलंभमाणा, ण पूयणं तवसा अ, बहू जणे पूयासकारणिमित्तं तपः कुर्यादिति, निवहेज्ज वा, जो पूआसकारनिमित्तं तवं करेंति तेण सो तचाणि वाहितो भवति, तम्हा ण णिव्यहेज्जा, स एवं अण्णे य पाणे य अणाणुगिद्धो, जो हि अण्णायपिंडं एसए सो णियमा अण्णे य पाणे य अणाणुगिद्धो, अथवा अणु-पश्चाद्भाव इति, ण पुबभुत्तेसु अण्णपाणेसु अणुगिज्झेज्झा, एगग्गहणे गहणंति जहा रसेसु णियतत्ति तहेव सव्वेसु कामेसु णियत्तिं कुर्यात् , सदरूवादिसु असजमाणे ण रागं दोसं वा गच्छे, कथं ?, 'सद्देसु य भद्दयपावएसु, सोतगहणमुवगतेसु । तुद्वेण व रुद्वेण व समणेण सदा ण होयब्बं ॥१॥एवं सेमिंदिएसु, अहवा अपसत्थइच्छाकामेसु मदणका मेसु य, यथैव इन्द्रियजयं करोति तहेव 'सवाणि संगाणि अधि(इ)च्च धीरो'वृत्तं ॥४०८॥ संगा:प्राणिवधादयः जाव मिच्छादसणंति ताणि अणिच्छिऊण सब्वाइं परीसहोवसग्गाई दुक्खाई खममाणे-सहमाणे, अखिलो णाम अखिलेसु गुणेसु वर्तितव्यं, अथवा खिलमिति पत्र किंचिदपि न प्रसूते ऊखरमित्यर्थः, नैवं खिलभूतेन भवितव्यं, यत्र कश्चिदपि गुणो न प्रसूते, गुणा णाणादी, अगृद्धे आहारादिसु, ण सिलोयकामी परिवएजा, सिलोको नाम श्लाघा, सर्वतो वएज, स्यात्तदज्ञातपिंडं किंनिमित्तमाहारयति ?, उच्यते-'भारस्स जाता मुणी भुंजमाणे' वृत्तं ॥४०९॥ भारो नाम संयमभारो, जाताएत्ति संयमजाताएत्ति, संयमजाता मत्तो-णिमित्तं, संजमभारवहणट्ठताए 'सो हु तवो कायव्यो जेण मणो दुक्कडं ण उप्पजेज', कंखेजा य उद्यानक्रीडातुल्यं तपो मन्यमानः कंखेजा य पावविवेगं नाम भिक्खू, पावं नाम कम्म, विवेगो विनाश इत्यर्थः, सर्वविवेको मोक्षः, सेसो देसविवेगो, अथवा पापमिति शरीरं, कृतघ्नत्वादशुचित्वाच तद्विवेकमाकांक्षमाणः दुःखेण पुढे धुतमातिएज यदि पुनरसौ संयम कुर्वाणः शारीरमाणसैः परीपहोपसर्गदुःखैरभिभूयते ततस्तैरमिभूतः धुतमादिएज, धु-वैराग्यं चारित्रं उपशमो वा
TH Imm ininemini
I SRORISMARATRAINIDINATTISMILIBAPPADIRAIIMURARIRIDHIRaarima
। ॥२०२॥
Teமயாயு,