________________
श्रीसूत्रकृ ताजचूर्णिः
॥१३५॥
नीयाः, तद्यथा - 'अवि धूअराहिं सुहाहिं' सिलोगो ।। २५९ ।। अवि विसेसणे धूयरो पुत्तिया ताहिं पुत्तवहुणो सुण्डा, जड़ नाम सुण्हा, धीयत इति धाती, दासीग्रहणं व्यापारक्लेशोवतप्ताः दास्योऽपि वर्ज्याः, किमुत स्वतन्त्रा खैरसुखोवेता, 'महल्लीहि वा | कुमारीहिं' महल्ली वयोऽतिक्रान्ताः वृद्धाः, कुमारी हि अप्राप्तवयसा भद्रकन्यकाः, संथवो उल्लासमुल्लावहास्यकन्दर्पक्रीडादि, मातृभिर्भगिणीभिश्च नरस्यासंभवो भवेत् । बलवानिन्द्रियग्रामः, पण्डितोऽप्यत्र मुह्यति ॥ १ ॥ स्यात्किमत्र', 'अउ णातीणं च सुहीणं च वृत्तं || २६० || अदुरिति अथवा गातीणं वा णातयो णाम कुलघरे वसंतीए पितृभ्रात्रादयः, अथवा स्त्री येषां दीयते त एव तस्याः सगोत्रा भवन्ति ज्ञातकाथ, सुहिणो णाम जे सन्नायका मित्राः, तेपामप्रियं भवति, यद्यपि प्रतिषेधयंति 'एकदा ' कदाचित् उग्रामिकेयं उक्ता वा ब्रूयात् एव पुत्रमस्तको यथा, नैतत्सत्यं सा च तस्मिन्नर एवातिमूर्च्छिता ब्रूयात्मा मे पुनरेवं वक्ष्यसि, गिद्धत्ति पासत्ति वा मुछिएत्ति वा एगट्ठा, ब्रूयादिति वाक्यशेषः, ब्रूयात् अहो इमीसे वयं रक्खपोसणे करेमो, इमो पुण सेसमणुओ मणुस्सकजं करेइ, भणिज वा- हे खमण ! इमीसे रक्खणपोसणं करेहि, त्वमेवास्या मनुष्यः इति, एस तुमे सद्धिं दिवस उल्लाविंती अच्छर, अयमपरः कल्पः - हे खमण ! रक्खणपोसणे मणुस्सो भवति, न कहाहिं, किंच - अन्येनाप्युदरे कृते । | दंडायाः सोऽपदिश्यते तच्वमेवास्या रक्षणपोषणं कुरु, मनुष्योऽसि, राउले च ते कडामो, अथवा भणेज्ज हे साधु ! एसा अम्हचिया गिद्धा सत्ता तुमंस अम्हे णो आढाति णो परिजाणति, नरकस्त्वं, एनां रक्षणेन पोपणस्त्वमेणां, पोपणेन मनुष्यस्त्वमस्याः, किंच- 'समपि ददासीणं' वृत्तं ।। २६१ ।। कदाचिदसौ तस्मिन् रूपवति साधौ गृद्धा स्वरसौष्ठवोपेते वा गृद्धा तच्चित्ता तम्मणा अच्छेज, अभिक्खणं वा अभिक्खणं तम्मि तेण दीसेज पडिचोदिजंति वा अच्छीयमाणी तथैवाह - सयणं ददासीणं,
एकान्तविषमता
॥१३५॥
