________________
सप्तम नोगोपनोग विरमण व्रत. ज्य वाणिज्य कदेवाय.अहींयां रसवाणिज्यमांचारमहाविगयजे.ते तो . सदा अशफजे.जे माटे सदा ते वस्तु त्रसजीवोयें करी संयुक्त थायजे.आगल पाउल हिंसा घणी. तथा दहीं, बुध, घृतादिक स चिकण रसवाली चीजो मध्ये ज्यहां ए चीजोथी नरेलां पात्रो पण खुट्खां रहे, तो त्यां पण नहाना मोटा जीवो आवी पडे; ते जीव, को पण जीवे नहीं. बे दिवस उपरांत दहीमां असंख्यात जीवो त्पत्ति थायले. तैल घृतादिकना गंधथी घणाज कीडी प्रमुख जीव आवे अने जे श्रावे ते तरतज तेमां लपटाश्जाय, ते बचे नहीं.वली ज्यां घृत तैलादिकनां नाजन एटले पात्र रहेतां होय, तेजमीनची कणी अने मलिन अ रहे. त्यां फरनारा त्रस जीवो होय, ते लप टाइ रहे. तिलनो व्यापार ज्यां होय अथवा ज्यां तल, टीसी, काब रा प्रमुखद् सदा पीलाव, थातुं होय, त्यां ज्यारे फागण मास उप रांत मास थाय त्यारें अवश्य तिलादिकमां त्रस जीवो घणाज उ पजे. त्यारे ते जीवसंयुक्त तल पील्या जाय. ते वारे ते जीवोप ण ते तलनी सार्थेज पीला जाय. तेलनो दीवो करे, त्यां पण अनेक त्रस जीवोनो घात थाय. एम आगल पाबल घणी जीव हिंसा थाय. तथा गोल, चीनी मिश्री प्रमुखमां पण मिष्टताना योगें करी मांखी, कीडी, मंकोडा प्रमुख घणा जीव आवे ते माटे तेनो संहार थ जाय तथा सादी चीनी चोमासामां अनदय थाय. जे कारण माटे निदात्र लागे, त्यारथी सादी चीनीमां असंख्य जीवोनी उत्पत्ति थायजे.ए माटे चार मासतो अशुद्धले.अने ज्या रें व्यापार थाय, त्यारें तो एथी बहु त्रसजीवोनी हिंसा थाय. ते मज मीण पण घणा जीवोनो घात थया विना नीपजे नहीं. अ ने पनी पण बहु हिंसानुं कारण. ए वस्तुनो मीणवती तथा रं गारा प्रमुखना काममा अधिकार होय माटे तेनुं अधिकरण कार्य. तथा मुरब्बो, पाक, रोगान, अत्तर भने अर्क प्रमुखनो
