________________
न्।
सप्तम नोगोपनोग विरमण व्रत. __ लेवु. ए माटे ए सर्व चीज, व्यापारी पासेंथी लेवी पण श्राग
रमां जश्न लेवी. ते माटे आजीविका करवा सारु तो ए कुवा ‘णिज्य तजवं. एक हस्ती मरे, त्यारें मात्र बे दांत मले, एक
गाय मरे, त्यारें मात्र एक पुब मले. ए प्रमाणे सर्व चीजमा विचारी ले. इति दंतकुवाणिज्यं प्रथमं.
बीजं लाखकुवाणिज्य. ते लाख, धाउडी,गली महडा, साजी खार, साबू, मनशील, लोह, सोहागो, पडवास, कसुबो, कपिला, तूरी. ए सर्व खारनी जाति, एउनो जे व्यापार, ते लाखवाणिज्य कहेवाय. ते लाखमां प्रथम त्रस जीवोना समूह विना माली उ पजे नहीं. पडी पण ज्यारें रंग काढे, त्यारे अन्न देश्ने सडावे बे, त्यां पण तेमां त्रस जीवो उपजे बे. महापुर्गध रुधिरना जेवो ज्रम उपजे. धाउडीमां पण त्रस जीवोनो आश्रय . एमां कुंथुश्रा घणा रहे. वली ए मदिरानुं अंग. गली पण प्रथम सडावे, त्यहां त्रस जीव उपजे, तेउनी ज्यारें हिंसा करे, त्यारें गली उप जे. पठी पण गलीना कुंगमां त्रस जीवोनी घणी हिंसा थाय. केव ल गलीनां वस्त्र पहेरे तेमां पण त्रस जीवो जू, तीख प्रमुख उपजे. एमाटे ए ज्यहां त्यहां हिंसानां हेतुने तथा हरताल मनशिला दिकनी वासनाथी घणाज माखी प्रमुख त्रसजीव मरे. हरताल, मनशिलने वाटतां जो जतन राखे नहीं तो तेनी वासनाथी त्रस जीवो मरे. तूरी, उस, पडवास प्रमुख पण ज्यहां ज्यहां जे जे काममां आवे, त्यां त्यां पण घणा जीवोनो घात थाय. एमां आगल पाउल त्रस जीवोनी हिंसा थायजे. एमाटे ए वस्तु त्या ज्यो. इति लाखकुवाणिज्यं,
३त्रीजु रसकुवाणिज्य. ते मध, मदिरा, मांखण, मांस, ए चारे महाविगयनो जे व्यापार, तथा उध, दही, घी, तेल, गोल, खां म प्रमुख रसवाती जे नरम चीजो तेनो जे व्यापार, ते रस
