________________
सप्तम लोगोपनोग विरमण प्रत. 5५ रहे के, रखे सचित्त वस्तु खावामां आवी जाय.चोथो गुण ए के, जेटलुं जलादि अव्य अचित्त कडे होय, तेनाथी जेटलाजीवोनी वि राधना यश, तेटली बंधकलावें चेतना थर एटलामांज चेतना रही, पण वली प्रतिक्षणे ते वस्तुमा असंख्य अनंत जीवोनी उत्पत्ति थाय, तेउनाथी विरोधिजाव मटयो. इत्यादिक बीजा प ण घणा गुणजे; माटे ते केटला लखियें?
जे अचित्त करवामां बकायनी विराधना थायडे, ए माटे एक ज कायनी विराधना सारी.एम कही ने जे सचित्तनो त्याग नहीं करे,ते जिनशासननु रहस्य नथी पाम्यो. जे सचित्त परिहारमा आत्मदमनता, उत्सुक्य निवारणता अने मंदविषयकषायपरि गति प्रमुख अनेक गुण थाय बे, ते नथी जाण्या एटर्बुज नहीं, परंतु जेणे करी खदया घणी थाय ते गुण तेणे न जाण्या; ए माटे सचित्तत्यागमां घणो लाज बे. एवं आगममां घणुं सूक्ष्म र हस्य बे. ते कोइ पण बमस्थ जीवथी आगमनो पार पामवो बह मुश्केल .जो हव बोडी करीने बहु बुछिनो खरच करे, तो कांश क रहस्य पामे, ए माटे बाहेर अल्पमतिनी कुयुक्ति सांजलीने मुंजावु नहीं. जैनशैली अति गंजीर ए माटे मुख्यपणे सर्व सचि त्तपरिहारीज थ;अने तेम नहीं बनी शके तो सचित्तनुं परिमाण करीलेQ के,आटलास चित्तनीमने बूट.इति सचित्त नियमप्रथमः
२ बीजो अव्यनियम. तेमां धातुमय शिलाकापात्र प्रमुख तथा पोतानी अंगुलि प्रमुख विना जे मुखमां खाए, तेने अव्य क हीएं. “परिणामांतरापन्नं अव्यमुच्यते” ए लक्षण अव्यमुंबे. त्य हां खीचडी,मोदक, वडां अने पापड प्रमुख वस्तु,घणां अव्य नि ष्पन्न तो पण परिणामांतरथी एक अव्य कहीये.घणां अव्य वि ना एक अव्य निष्पन्न.तो पण घनी रोटली, तथा बाटी, घुघ री, पोली, ढोकलां प्रमुख ए सर्व, जिन्न अव्य कहीएं. जे कारण