________________
३२ द्वितीय स्थूल मृपावाद विरमणबत. वेषनी वात न करे. तेथी त्यां पण कन्यालीकनी परें कम वेश न वोले, पण गुण होय ते कहे अने वली कहे के, ना ! मनुष्यना मनोगत नावमां कोण माहितगार ? तमे शाहाणागे. पोते पो तानी तजवीज करी व्यो. ए प्रमाणे कन्यालीक जुट जाणवू.
२ वीजु मोटुं जुठ गवालीक बे. ते केले. जेम कोई रीतें को एक मलतीया दोसदार स्नेही माणसनी गाय वेचाती होय, त्यारे तेनो स्नेही पुरुष लेनार धणीने कहे के, श्रा गायनेखुशीथी . ल्यो. आ गाय घणुं दूध देनारी, सुलदणी , लात प्रमुख दूजती वखतें चलावती नथी,आ गायनी मानी पण अमने खबर बे. ते पण बहु दूध देती हती. एवी वातो कहीने ते मित्रनी गायने वेचावी आपे. अने ते गाय तो घणा अपलक्षणवाली , तथा थोडा दूध नी देवा वाली बे, अने दोहोती वखत लात प्रमुखनी मारनारी, इत्यादिक दोषनी नरेली बे. पण त्यां जे वती श्रावक होय, ते तो राग द्वेषथी ते दोषने निर्दोष बे एम कहे नहीं, परंतु यथार्थ जा षा वोले. एमां सहु चोपगां जानवर हाथी, घोडा, सूतर, वलद, गाय, नेपनो एवो विवरो जाणी लेवो. प्रथम तो ए हाड विक्रय कराववोज योग्य नथी, तेम करतां कदापि स्नेह संबंध होय ने तेने लीधे वोल पड़े, तो आपणा व्रतने दोष न लागे एवं वचन बोलवू. ए रीतें ए गवालीक जुठ त्याग कर जोशएं.
३त्रीजो मृषावाद, नूम्यालिक. ते एके, जमीनने लगतुं जुवं वोलवू ते एवी रीते के जमीन कोश्नी होय ने आपस आ पसमां कहे के आ जमीन मारीने, एवो बुझिप्रपंच करीने ते जमीन आपणी उरावे अथवा वीजा को वे जण जमीन वास्ते लडता होय, त्यां राग वेपनी परणतिथी युक्ति कुयुक्ति करीने ते जमीन पोताना रागी मलतीयानी ठरावे, अने देषीने जुगे उरावे. एम होय कोश्नी, ने अपावे कोश्ने. जग्यातो को वी
