________________
३० द्वितीय स्थूल मृषावाद विरमणव्रत. . जो जाव मृषावाद. तेमां अव्यमृषावाद एटले जाणतां अजाणतां विपरीत कहे, जुवं कहेते अव्य मृषावाद, वीजो नावमृषावाद ए टले सर्व परजाव पुजलादिकने आत्मत्वबुछियें करीने पोतानां जा णे, पोतानां कहे, रागद्वेषयुक्त कृष्णादिक अशुद्धलेश्याथी आगम विरुक वोले,आगमार्थ बुपावे.उत्सूत्र प्ररुपे,कुयुक्ति लगाडे, ते नाव मृषावाद कहिये.ए वृषावाद जाणतां बतांज थाय. आ व्रत सर्वत्र तमां मोटुं. जो पालवामां अतिशुक उपयोगी थाय, त्यारे ज शुभ रहे, अने व्रत पले. जे कारणे बीजांव्रत अव्यलेश विषयी ते देखाडे.एकमात्र जीवनीज शुद्ध जेलखाणथी जीवदयापले.त था परनिष्ठागत पुजल पर्याय, एटले पोतानी निष्ठानी वस्तुथी बीजी कोजे त्रणमात्र प्रमुख चीज ते परनिष्ठा कहेवाय . ते तेना मालेकनादीधा विनान लहे,एटले अदत्तव्रतपले.तथा मात्र स्त्रीना संयोगनो त्याग, मन वचन कायाथी करे, एटले ब्रह्मचर्य व्रत पले. त था धन धान्यादिक नवविध परिग्रह त्याग करे,मूळ न धरे,एटले परिग्रह विरमण व्रत पले. एम एक एक अव्य देशथकी जेलखाण थ वाथी चारें व्रत पले. अने जे मृषावाद विरमण व्रततेतो ज्यारें पटव्यनी अव्यगुण पर्यायथी, जव्य क्षेत्र काल जावथी,अोलखा ण थाय. एवो तीव्र केहतां जोरावर उपयोगी थाय. त्यारे शुद्ध पाले, तो तो ठीक, नहीं तो एकपर्याय मात्र विरुक वोलवायीव्रत नंग थाय. ए माटे साधु पण प्रायें वह नापा वोले नहीं. तथा साधु पण प्राणातिपातत्रतादिक चार महानतमा अन्यतर नांगे, त्यारें एक चारित्र गुणनो नंग थाय, पण ज्ञानदर्शननी नजना, अने तेथी आगली गति वगडे, अने ज्यारें मृपावाद बत नांगे त्यारे रत्नत्रयी समूलीज जाय, दुर्गतिमां रोले अने अनंत संसारी थाय सुर्खनवोधी थाय. ए माटे ए व्रतने शुद्धरीतें पालवाने अर्थ ठए व्यनी समज वरावर जोश्य, सावधानपणुं राखq जोश्ये.