________________
तपाचारातिचार खरूपं. ___ वानी योग्यता होय, तोश्रागमशैलीपूर्वक उपदेश आपे, अने जो
आगमशैलीना नय, निक्षेप, प्रमाण, सप्तनंगी प्रमुखमां तथा वि ध दायोपशम न होय, त्यारे जे बहुश्रुत उपदेश आपे, ते क्वचित हर्षित अने विस्मय स्मेरमुख थको सांजले, ते धर्मकथासलाय तप कहीये. ए पांचे समाय, कहेली रीतिथी विपरीत करे अथवा दनथी करे, अथवा शिरबोजनिहन्यायें करे, अथवा अनिमान धरीने करे, बीजानी ईर्ष्याथी करे, अथवा उतावलो उतावलो गड बड करीने पूरी करे, अथवा पोतानी मरजी माफक करे, अथवा यश अर्थे करे, ते सहायतप अतिचार कहियें.
५ पांचमो ध्यानतप अतिचार. ते जे धर्मध्यान अने शुक्नध्यान ए बन्ने मुक्तिदायक. त्यां प्रथम साधुने धर्मध्यानना चारे पाद ध्याववाना. ते धर्मध्यानने ध्यावतां ध्यावतां, ज्यारे परिपूर्ण अप्र मत्त नामे उत्कृष्ट स्थाने पहोंचे, त्यार पडी आउमा गुणस्थानकने पामे. त्यां शुक्लध्यानना प्रथम पादनुं ध्यान करे, ते ध्यावतां थकां
आगल बारसुं गुणस्थानक पामे, तेवारें शुक्लध्यानना बीजा पादनुं ध्यान करे,ते ध्यावतां थकां बारमुं गुणस्थानक ज्यारे पुरंथ रहे, त्यारे चारे घनधातीकर्म क्ष्य थजाय, एटले केवलज्ञान पामे,तेर मुं गुणस्थानक पामे अने त्यार पनी पोताना आयुष्यनी स्थितिमा फक तेरमे गुणस्थानकें रहे.पढी जेवारें तेरमा गुणस्थानकनो शेष अं तरमुहर्त काल रहे,ते वारे शुक्लध्यानना शेष बे पाद ध्यावे, त्यांच उदमा गुणस्थानकें पहोचे, ते स्थलें सर्वकर्मनो दय करीने मुक्ति सुख पामे, ए साधुना ध्याननी पद्धति बे तथा श्रावकने तो धर्म ध्यान अने शुक्लध्यानने ध्याववानी योग्यता नथी जे कारणे मूल घाती चार कषाय उदयवंत सरु ने, ए माटे ते श्रावक, अनित्य अशरणादि बारे नावनाने एक चित्तें शुन आर्तरूपें ध्यावे. ते ना वना करतां, को उत्तम जीवने उपयोगनी निर्मलताथी लयली
