________________
१२६
नवम सामायिकवतं.
पेट जरवावालावे, वत्रीश दूषण टालीने शुद्ध सामायिक तो हुंज करुंतु, एवो गर्व करे. ते चोथो दोष.
५ पांचमो जयदोष. एटले जय पामतो थको सामायिक करे, ते एमके, लोकमां हुं मुख्य श्रावक कहेवानं तुं, माटे जो हुं सा मायिक नहीं करूं, तो लोक कहेशेके श्रावककुलमां उपज्यानुं फल शुं ? एवी सहु कोइ मारी निंदा करशे. वली लोक कहेशे के जू ! फलाणो वो वृद्ध थयो बे, तो पण कां धर्मनी नि ष्ठा तेना मनमां आवतीज नथी. बीजुं तो सर्व रयुं, पण दररोज एक सामायिक करयुं, तो ते पण करी शकतो नथी. एवं ते शुं बे ? नाम तो महोटुं धरावेढे, पोसह पडिकमणां करवानी तो हालज वखत बे, ते पण नथी करतो, एवो लोक ठबको देशे, माटे मनमां सामायिक करवानो जाव नहीं, पण अपवादजयथी सामायिक करे, ते पांचमो नयदोष.
६ as निदानदोष. ते सामायिक करीने, धनादिकनुं अथवा वीजी कोइ पोतानी इक्षित वस्तुनुं नियाणुं करे के, या सामायि कनुं फल होय, तो या लोकमां घणुं धन पामु, परलोकमां पण दे वतानां सुख पामु, एवो आशय राखीने करे, ते कोडीने को डनी चीजने हारेठे, सामायिकनुं फल महोटुंबे, तेम बतां निया कस्याथी ते वेची नाख्युं, एवं करे ते बहो दोष.
७ सातमो संशयदोष. ते एमके जे सामायिक करे, पण संशय मटे नहीं, संशय जखुं ते सामायिक करे, पण तेने तत्वनी प्रतीति नहीं मानतां एम विचारे के कोण जाणे सामायिकनुं शुं फल मल शे ? करीयें यें तो खरा, पण आगल उपर एनुं फल यशे के नहीं ? एवो संशय धरीने करे, ते सातमो दोष.
मो कपायदोष. ते एमके कपाय जतुं सामायिक करे. अथवा कोने साथै रोष वर्त्तेते तेथी तेने जवाब देवो नथी, तो
