________________
१२५ :
नवम सामायिक व्रतं. काणे मात्राहीन, अधिक उच्चरे. एम अशुद्ध पाउनो उच्चार करे, यहा तछा सूत्रादर कहे. ते नवमो अशुद्धपाउदोष.
१० दशमो दोष, मुणमुण बोले, एटले जे सामायिक लेश्ने उतावलें पाउनो उच्चार करे, स्पष्ट प्रकट श्रदरन उच्चारे. पदनुं गा थार्नु, ठेका' कांश मालम पडे नहीं, मुख थकी अक्षर कांश ठीक पडे नहीं, कोश जाणे माखी बण बणाट करे ? एम गडबड क रीने पाठ पूरी करें, ते दशमो दोष जाणवो. ए दश दोष वचनना जाणवा. हवे मनना दश दोष कहेडे.
१ प्रथम अविवेकदोष. ते सामायिक लेश्ने, सर्व क्रिया करे पण मनमा विवेक नहीं, एटले सामायिक शुं चीजले. विवेक सहित सामायिक करीने कोण तस्या जे ? एनाथी शुं फल ? ए कोनुं सा धन ? एमां कोण परसाध्य ? व्यवहार सामायिक कयुं ? अने निश्चय सामायिक कयुं ? समायिकनी शुं शैली ? एवा विवेक विना जे सामायिक करे, ते अविवेकनामा प्रथम दोष.
बीजो यशवांगदोष. ते सामायिक करीने यश एटले की तिनी ना करे, सामायिक तो निर्जरानुं हेतुबे,अने शिवपदतुंमु ख्य साधन जे. ते सामायिक करीने यश श्छे, ते बीजो दोष.
३त्रीजो धनवांबा दोष. ते सामायिक करतां धनादिकनी ३ छा करे के आ सामायिक कस्याथी मने धन मलजो. अथवा सा मायिक करतां मनमा विचारे के, कोइ एक जव्य प्राणी, धर्म जा णीने अथवा सामायिकना प्रसादें मने धन आपे. ए त्रीजो दोष,
४ चोथो गर्वदोष. ते सामायिक लेश्ने मनमा गर्व आणे के, हुं धर्मने जाणनारो बुं. वली जाणे के, अहो ! हुं केवं सामायिक करंबु ? बीजा मूर्ख लोको सामायिक करवामां शुं समजे ? हुं तो संसारी कामकाजमा पड्योढुं, तोपण सामायिक करुंडं, एटलें महा रा जेवं सामायिक वीजो कोण करी शके ? वीजा तो बझा विचारा
