________________
१०० अष्टम अनर्थदंम विरमण व्रत. लशे ? पुण्योदय ज्यां सुधी, त्यां सुधी को बुरुं करीशके नहीं. ए प्रमाणे जूठी आर्ति विचारे.इत्यादिक सर्व संबंधे संसारी जीव,श्र नर्थं दंगाय. तथा आगलथी पोतानी आतुरतायें अशुन्न कारण मल्या विना प्रथमज मनमा कुविकल्प करे, जे कुश्मनना कुलमध्ये फलाणो सामर्थ्यवान् पेदा थयो, ते मने दुःख देशे; एमाटे राज्य शारादिकें एनी आवरु जाय,अने दंग पामे तो सारुं थाय. जोए घणी तस्दी पामे,तो ए गाम बोडी करीने जागी जाय: एर्नु जो को बिउ पामुं तो फलाणाने कहुं अने ते राजदरवारमा जाहेर करे, एटले पोतानी मेले दुःख पामशे. एवी विचारणा ते मूढ करे, अने ते जेने वेरी गणतो होय, तेना दिलमां तो कांश पण होय नहीं; परंतु ए अज्ञानी एवा अनर्थमां पडे.
वली बीजं पण ते मूढ विचारे के, ए क्षेत्रमा चोर घणा थया बे. एउंने हाकेम, गनी फोज राखीने ए चोरो ज्यारें एना दावमां आवे त्यारे सर्वनो निग्रह करे, तो सारं थाय. पण ते चोरोनो तो ज्यां लगी पूर्वपुण्योदय प्रवलने, त्यांसुधी एजनुं कांपण वगडे नहीं; परंतु ते कुविकल्पवालो जे चिंतवे तो तेने चोर मारवानी आर्तध्याननी हिंसाक्रिया बेठी. वली को अमुक मातवर थयो ते, ए आपणी वरोवरी करशे, अमाराथी आगल पग धरशे, ए माटे ए हरामजादानो एवो उपाय करवो के, एने फरी उपर आ ववाने दाद फरियाद लागे नहीं. इत्यादिक अनर्थोने वेगे वेगे विचारे, पण ते मूर्ख मनमां एवी विचारणा न विचारे, के, मारे को शुं थवा ? एनो पापोदय थशे, त्यारे पोतानी मेलें होण हार हशे, ते सटवानुं नथी; तो शा माटे ए विचार ? इत्यादिक अपध्यानात अनर्थदंग वे. विना मतलव एवी रीतें पापजाल पोतें वांधे, ए अनिष्ट संयोग अने इष्टवियोग वे आर्तध्याननानेद कह्या. ३ तथा त्रीजो रोगनिदानातध्यान.जे रखे मारा शरीरमां कदा
