________________
श्री
समवायाङ्ग सूत्र ॥ चो अंग
॥२४५॥
कहे छे - अथवा तो अनशनादिक तपवडे, केवा १ धृति एटले चित्तनुं समाधान, ते रूप अत्यंत बांधी छे केड जेने विषे एवा अर्थात् धृतिळे करीने सहित एवा तपवडे ते कर्मविशेषनुं शोधन एटले विनाश होज्जा - थइ शके छे. 'वावि' शब्द संभव अर्थमा छे. अर्थात् कर्मना मोक्षनो चीजो कोइ उपाय नथी. । ' एत्तो येत्यादि ' - त्यारपछी सुखविपाकने वि एटले वीजा श्रुतस्कंधना अध्ययनोने विषे जे कहेवाय छे ते कहे छे-शीळ एटले ब्रह्मचर्य अथवा समाधि, संयम एटले प्राणातिपातविरमण, नियम एटले विशेष प्रकारना अभिग्रह, गुण एटले बाकीना मूळगुणं अने उत्तरगुण, तप एटले अनशनादिक, आ सर्वनुं उपधान एटले कर छे जेओने एवा, पछी तेने सप्तमी विभक्तिनुं बहुवचन करवाथी 'शीलसंयमनियम गुणत उपधानेषु' एवं थयुं. एवा कोण ? ते कहे छे - साधुओने विषे-यतिने विपे. वळी ते साधु केवा ? ते कहे छे- सारं विहित एटले अनुष्ठान (क्रिया) छे जेमनुं एवा सुविहित साधुओने विषे भात - पाणी आपीने जे प्रकारे बोधिलाभादिकने मेळवे छे ते प्रकारे आ सुखविपाकने विषे कहेवाय छे. एम संबंध करवो. अहीं ' साधुपु ' ए ठेकाणे संप्रदान
छप्त विभक्त करी छे, तेमां कांड दोष नथी. केम के 'साधुने विषे ' एमे विषयनी विवक्षा करी छे तेथी. 'अनुकंपा एटले अनुक्रोश (दया), ते छे मुख्य जेमां एवो आशय एटले चित्त, तेनो जे प्रयोग एटले व्यापार ते अनुकंपाशयप्रयोग कहीए, तेनावडे, तथा 'तिकालमति त्ति 'त्रण काळने विषे जे मति - बुद्धि एटले के ' हुं आपीश ' एम धाने परितोष (आनंद) थाय, आपती वखते पण परितोष थाय अने आप्या पछी पण परितोष थाय, ते त्रैकालिक मति• वडे जे विशुद्ध होय ते त्रिकालमतिविशुद्ध कहीए, एवा जे भक्तपान ( कर्मधारय ) ते अनुकंपाशयप्रयोगात्रिकालमतिविशु
विपाक
श्रुत
परिचय |
॥२४५॥
