________________
वडे अने तपावेला तेलवडे कलकल एवा शब्दपूर्वक अभिषेक करवो, तथा कुंभीने विपे पकावयु, तथा कंपन एटले शीतकाळे शीतळ जळ छांटवा आदिवडे शरीरमां कंपारो उत्पन्न करवो, तथा स्थिरबंधन एटले गाढ रीते ( मजबूत) बांधवू, वेध एटले कुंत (भाला) विगेरे शस्त्रवडे भेदवं, वर्धकर्तन एटले चामडी उतरडवी, प्रतिभयकर एटले भय उत्पन्न करवावाळू एवं करप्रदीपन एटले वस्त्रथी वीटेला अने तेलथी सींचेला(जीव)ना वे हाथने विषे अग्नि सळगाववो ते, एम कर्मधारय समास करवो. त्यारपछी वध, वृषणविनाश, त्यांथी लइने प्रतिभयकरकरप्रदीपन सुधीना सर्वे शब्दोनो द्वंद्व समास करवो. त्यारपछी ते सर्वे छे आदि जे दुःखोने ( एम बहुव्रीहि समास करी) एवा सता दारुण एटले भयंकर एम कर्मधारय समास करवो. आवा भयंकर कोण ? ते कहे छे-दुःखो. ते दुःखो केवां ? ते कहे छे--अनुपम एटले कोइनी उपमा न आपी शकाय एवां दुःखो आ दुःखविपाकने विपे कहेवाय छे एम प्रकृत जाणवू । तथा आ पण कहेवाय छे-अहीं दुःख शब्दनो अध्याहार छे तेथी दुःखोनी घणा प्रकारनी परंपरावडे अनुबद्धा एटले निरंतर आलिंगन करायेला एवा जीवो मूकाता नथी-त्याग कराता नथी, अहीं जीव शब्द अध्याहार छे. कोनावडे त्याग कराता नथी ? ते कहे छे-दुःखरूप फळने प्राप्त करनारी पापकर्मरूपी वेलडीवडे (मूकाता नथी). केम मुकाता नथी ? ते कहे छेकारण के वेद्या विना एटले अनुभव कर्या विना, अहीं 'कर्मफळ' ए अध्याहार छे, 'हु' शब्द 'जे कारण माटे' एवा अर्थमां छे. तेथी कर्मना फळनो अनुभव कर्या विना जीवोनो कर्मथकी मोक्ष-वियोग थतो नथी. अहीं 'जीव' शब्द अध्याहार छे. शुं सर्वथा प्रकारे अनुभव्या विना मोक्ष नथी ज ? ते शंका उपर कहे छे के-ना, सर्वथा प्रकारे नहीं, ते ज
