________________
पणाने लीधे 'एगोत्तरिय ' ए ठेकाणे याने बदले य इस्व थयो छे. अर्थात् एकोत्तरिका परिवृद्धि एटले वृद्धि आ समवायवडे कहेवाय छे, एम संबंध करवो. तेमां वृद्धि जे ते संख्यानी जाणवी. अहीं च शब्द छे तेनो अन्य ठेकाणे संबंध होवाथी एकोत्तरिका अने अनेकोतरिका एम जाणवू. तेमा सो सुधी एकोत्तरिका वृद्धि अने त्यारपछी अनेकोतरिका वृद्धि जाणवी. तथा द्वादशांगीरूप गणिपिटकनुं 'पल्लवग्गे त्ति'-पर्यवर्नु परिमाण एटले अभिधेयादिक तेना धर्मनी संख्या जेमके 'असंख्याता त्रस जीवो' छे इत्यादि. अहीं पर्यव शब्दने बदले पल्लव शब्द लख्यो छे ते प्राकृतने लीधे लख्यो छे. जेमके पर्यंकने बदले - पल्यंक विगेरेनी जेम. अथवा तो पल्लवनी जेवा पल्लव एटले अवयव, तेनुं प्रमाण सम्यक प्रकारे प्रतिपादन कराय छे. आ पूर्वे कहेला अर्थनो ज विस्तार करता सता कहे छे-'ठाणगसयस्स त्ति'-स्थानकशतक एटले एकथी आरंभीने सो सुधीनी संख्याना स्थानोर्नु अर्थात् ते संख्यावडे विशेषित करेला जीवादिक पदार्थोनुं परिमाण कहेवाय छ। तथा आचारादिकना भेदवडे वार प्रकारनो विस्तार छे जेनो ते द्वादशविधविस्तारवाळु श्रुतज्ञान-जिनप्रवचन, केबुं ? तो के-जगतना जीवने हितकारक तथा भगवान एटले श्रुतना अतिशयवाडं, आवा श्रुतज्ञाननो समाचार एटले दरेक स्थाने अने दरेक अंगे विविध प्रकारने कहेनार व्यवहार संक्षेपथी कहेवाय छे । हवे आ समाचार कह्या पछी जे कयुं छे ते कहेवाने माटे कहे छ-' तत्थ येत्यादि'-ते ज समवायने विषे एम संबंध जाणवो, विविध प्रकारनो भेद छ जेनो ते नानाविधप्रकारवाळा, केवी रीते ?
ते कहे छे-एकेंद्रियादिक भेदे करीने पांच प्रकारना जीवो छे, ते दरेक प्रकार पण पर्याप्त अने अपर्याप्त विगेरे भेदे करीने a नानाविध छे. 'जीवाजीवा य त्ति'-जीव अने अजीव विस्तारवडे एटले मोटा वचननी रचनाए करीने वर्णव्या छे,
SHO
