________________
मनुष्य ) भवने योग्य एवं ( आगला भवनुं ) आयुष्य बांधीने पछी ते (अत्यारना) आयुष्यनो क्षय थवावडे मरनारनुं जे समवाय - समवायाङ्ग मरण ते तद्भव मरण कहेवाय छे. आ मरण तिर्यंच अने मनुष्य एबेने ज होइ शके छे पण देव अने नारकीने आनो
संभव ज नथी, केम के तेओ मरीने अनंतर ते ज भवमा उत्पन्न थता नथी. तथा बाळकनी जेवा बाळक एटले विरति चोघु अंग रहित एवा जीवो, तेओर्नु जे मरण ते वाळमरण कहेवाय छे. तथा पंडित एटले सर्वविरतिवाळा, तेओर्नु जे मरण ते
पंडित मरण कहेवाय छे, तथा बाळपंडित एटले देशविरतिवाळा, तेओर्नु जे मरण ते बाळंपंडित मरण कहेवाय छे. ६८॥
तथा छद्मस्थ मरण एटले केवळज्ञान रहित एवानुं मरण. तथा केवळी मरण-केवळज्ञानीनुं मरण ए प्रसिद्ध ज छे. तथा वेहायसमरणं त्ति'-आकाशने विषे जे मरण थयुं ते वैहायस मरण कहेवाय छे. अर्थात वृक्षनी शाखा विगेरेमा शरीरने लटकावीने जे मरवु ते वैहायस मरण कहेवाय छे. तथा गृध्र एटले गीधपक्षी तेना उपलक्षणथी बीजा पण पक्षी अने शीयाळ विगेरे वडे स्पर्श करायेलं जे मरण ते गृध्रस्पृष्ट कहेवाय छे, अथवा गृध्र विगेरेने खावा लायक छ पृष्ठ-पीठ अने उपलक्षणथी:
उदरादिक अवयवो जे मरणने विषे ते गृध्रपृष्ठ मरण कहेवाय छे, कोइ महासत्त्ववाळो प्राणी (मनुष्य) हाथी के ऊंट विगेरेना : IN (मृतक ) शरीरमां पेशी गृध्रादिकनी पासे पोतानुं भक्षण करावे, ते आ मरण कहेवाय छे. तथा जेने विषे जावजीव सुधी
भक्तनु-भोजननुं प्रत्याख्यान होय ते भक्तपरिज्ञा एवा नामे करीने रूढ छे. आ प्रत्याख्यान त्रिविध अथवा चतुर्विध आहारना त्यागपणे थइ शके छे, तेम ज तेमां सप्रतिकर्म एटले शरीरनी सेवा-चाकरी पण करी-करावी शकाय छे. तथा जे अनश-in. ननी क्रियामा अमुक नियमित प्रदेशमा हरवाफरवानी चेष्टा करी शकाय छे ते इंगिनी कहेवाय छे, तेवा इंगिनीवडे जे मरण
JER
६८॥
