________________
- अहीं प्राकृत होवाथी 'अ' ने बदले : आ' दीर्घ कर्यो छे ( आवीचि ), आवा प्रकारनुं जे मरण एटले के क्षणे क्षणे |
आयुष्यना दळीयां खरतां जाय ए रीते सर्व दळीयां खरी जाय त्यारे जे मरण थाय ते आवीचि मरण कहेवाय छे, तथा Man अवधि एटले मर्यादा, ते वडे जे मरण ते अवधि मैरण, एटले के नारकादिक भवना कारणपणाए करीने जे आयुकर्मनां दळियां 0 अनुभवीने हमणां मरे छे ते ज आयुकर्मनां दळियांने फरीथी अनुभवीने ज्यारे मरशे त्यारे ते त्यांसुधीन अवधि मरण कहेवाय
छे कारण के ते ( हमणांना) द्रव्यनी (दळीयांनी ) अपेक्षाए फरीथी ते ज द्रव्यनुं ग्रहण थाय त्यांसुधी जीवनुं मरण थाय ते अवधि कहेवाय छे. तथा ' आयंतिय मरणे त्ति'-आत्यंतिक मरण एटले नारकी विगेरे कोइपण गतिना आयुष्यपणे कर्मना दळीयांने अनुभवीने हमणां मरण पाम्यो अने ते प्रमाणे मरण पाम्या पछी फरीथी ते दळियांने अनुभवीने (कोइपण वखत ) मऽवानो नथी, आयु जे मरण ते, ते द्रव्यनी अपेक्षाए अत्यंत होवाथी (घणुं अंते-छेवटे होवाथी) आत्यंतिक
कहेवाय छे. 'वलायसरणे त्ति-' संयमना योगथी पाछा फरतां एटले जेना चारित्रपरिणाम भग्न थया होय एवा साधु|| ओर्नु जे मरण ते वलन्मरण कहेवाय छे. तथा वशवडे एटले इंद्रियोना विषयोनी परतंत्रतावडे जे ऋत एटले बाधा पामेला
होय ते वशौर्त कहेवाय छे. जेम तेलवाळा दीवानी कलिका( शिखा-ज्योत )ने जोवाथी पतंगीयु वशात कहेवाय छे. (तेवा वशार्तनुं जे मरण ते वशात मरण कहेवाय छे ) तथा अंतः एटले जेना मनने विषे शल्यना जेवू शल्य एटले कोइपण जातनो अपराध होय ते अंतःशल्य एटले लज्जा के गर्व विगेरेना कारणने लीधे अतिचारनी आलोचना करी न होय, तेवानुं जे मरण ते अंतःशल्य मरण कहेवाय छे. तथा तिर्यंच के मनुष्य संबंधी जे कोइ भवने विषे वर्ततो जंतु फरीथी ते ज (तिर्यंच के
