________________
(४१) जैनतत्त्वादर्श, गुरुखोह न करे, थापणमोसो न करे, या सर्व महापापना काम बे. वली कुडी सादी, रोष, विश्वासघात, कृतघ्नता, या चार कर्म चंडालपणां बे, तेथी ते त्यागे. असत्य बोलवू ते सर्व पापथी मोटुं पाप , तेथी असत्यं सर्वथा न बोले. न्यायथी धन उपार्जन करे, अने अन्यायी लोको जे सुखी देखाय . ते अन्यायथी सुखी नथी, परंतु तेर्जना पूर्वजन्मना पुण्यना फलथी सुखीने; कारण के कर्मफल चार प्रकारनां बे. यदाहुर्धर्मघोष सूरिपादाः ॥ एक पुण्यानुबंधिपुण्य, बीजुं पापानुबंधि पुण्य, त्रीजु पु. ण्यानुबंधि पापडे, चोथु पापानुबंधि पाप . था चारे प्रकारने कांशक विस्तारथी बतावीए बीये.
१ जेणे जिनधर्मनी बिलकुल विराधना करी नथी, परंतु संपूर्ण श्राराधना करी, जे संसारमा जवांतरमा महासुखी, धनाढ्य उत्पन्न थाय, तेउ पुण्यानुबंधि पुण्यवाला समजवा. जरत, बाहुबलिवत्
जे पुरुषो नीरोगादि गुणयुक्त होय, अने धनाढ्यपण होय, परंतु कोणिक राजानी पेठे पाप श्राचरणमां तत्पर होय, ते पापानुबंधि पुण्यवाला समजवा. आ पुण्य पूर्वनवमां अज्ञान कष्ट करवाथी थाय जे.
३ जे पुरुषो पापना उदयथी दरिली तथा उःखी होय, परंतु श्रीजिनधर्ममा बहुज अनुरक्त होय, धर्म करवामां तत्पर होय, ते पुण्यानुबंधी पापवाला समजवा, सुमक महर्षिवत्. पूर्वनवमां लेशमात्र दयादि सुकृत करवाथी थाय .
४ जे पापी, चंडाल कर्मना करनारा, अधर्मी निर्दय, पाप करी पश्चात्ताप नही करनारा एवा पुरुषो उःखी , तो पण पाप करवामां निरंतर तत्पर बे. ते पापानुबंधी पापवाला , कालिकसुरीश्रा कसाश्वत्.
बाह्य जे नव प्रकारनी परिग्रहरूप कृषि, श्रने अंतरंग जे श्रात्मानी अनंतगुणरूप झकि बे, ते पुण्यानुबंधी पुण्यश्रीज मले; तेथी कदापि को जीव पापानुबंधी पुण्यना प्रजावथी आ लोकमां सुखी देखाय तो पण नविष्यना जन्मोमां महादुःख तथा आपदा पामवाना,
वली जे मेहेसूलनी चोरी, ते स्वामिझोह , आ चोरी था लोक तेमज परलोकमां अनर्थनी दायक बे; वली जेमां बीजाने पीडा थाय, एवो व्यवहार न करे ॥ यतः ॥ शाव्येन मित्रं कपटेन धर्म, परोपतापेन