________________
१२४
श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो.
विवेकी आत्मा बाह्यतप साधनवडे अभ्यंतर तपनी अधिक अधिक पोषणा करतोज रहेछे.
२. इंद्रियो अने मन दोरी जाय तेम दोरावारूप बालजीवोनी अनुस्रोत-वृत्ति तो सर्वने सुखसाध्य छे, पण तेमनो जय करी सामापूरे चालवा जेवी ज्ञानी पुरुपोनी प्रतिस्रोत वृत्तिज परमतपरूप छे. प्रथमनी वृत्ति शीखवी पडती नथी अने बीजी तो खास शीखवी पडे छे.
३. जेम धनना अधीने शीत ताप विगेरे सहवा कठोन पडता नथी, तेम तत्त्वज्ञाना अर्थी एवा भववासथी विमुख जीवोने पण सहेवा सुलभ थइ पडे छे.
४. कल्याण साधवाना श्रेष्ठ उपायमां लागेला तत्वज्ञानी-तपस्त्रीने तेमां मिठाश उपजवाथी निरंतर आनंदनी वृद्धिज थती जाय छे. नित्य चढते परिणामे सदुपायद्वारा ते आत्म कल्याणने साधे छे, विवेकीने तप सुख रूपज छे.
"
५. आधी सिद्ध थाय छे के “ दुःखरूप होवाथी तप करवो व्यर्थ छे एम इच्छनार बौध लोकोनी मति मारी गइ छे " केमके तपथी तो दुःखने बदले सहज आनंदनी वृद्धि थाय छे, माटे एवा कायर अने स्वच्छंदी सुख - शीलजनोनां वचन सांभली महा मंगल
