________________
१८८ श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो.
अथ श्री अमृतवेलीनी सझ्झाय. चेतन ज्ञान अजुवालीये, टालीये मोह संतापरे, चित्त डमडोलतुं वालीय, पालीये सहज गुण आपरे ॥ चे०॥१॥ उपशम अमृत रस पीजीयें, कीजीयं साधु गुणगानरे, 'अधमवयणे नवि खीजीयें, दीजीयें सजनने मानरे. ॥ चे०॥२॥ क्रोध अनुबंध नवि राखीयें भाखीयें वयण मुखे साचरे; समकित रत्न रुचि जोडीयें, छोडीयं कुमति मति काचरे । चे०॥३॥ शुद्ध परिणामने कारणे, चारनां शरण धरे चित्तरे, प्रथम तिहां शरण अरिहंतनुं, जेह जगदीश जग मित्तरे ॥ चे०॥ ४ ॥ जे समोसरणमा राजतां, भांजतां भविक संदेहरे धर्मना वचन वरसे सदा, पुष्करावर्त्त जिम मेहरे ॥ चे०॥ ॥ ५ ॥ शरण बीजुं भजे सिद्धनु, जे करे कर्म चकचूररे; भोगवे राज शिवनगरनु, ज्ञान आनंद भरपुररे ॥०॥६॥ साधुनुं शरण त्रीजु धरे, जेह साधे शिव पंथरे; मूल उत्तर गुण जे वर्या, भवर्या भाव निग्रंथरे ॥ चे० ॥७॥ शरण चोथु करे धर्मनु, जेहमांवर दया भावरे, जे सुखहेतु जिनवर कां, पापजल तारवा नावरे ॥चे० ८॥ चारनां शरण ए पडिवजे, वली भजे भावना शुद्धरे, 'दुरित सवि आपणां निंदिये, जेम होये संवर वृद्धिरे ॥ चे० ॥ ९॥ इहभव
१ नीच, २ परंपरा, ३ मित्र, ४ शोभता, ५ क्षय, ६ साधु, ७ प्रधान, ८ दुष्कर्म
