________________
श्री जैनहितोपदेश भाग २. जो. १७९ थाय छे परंतु स्वच्छंदे चालनार माणस कदापि धर्मने योग्य थइ शकतो नथी. केमके ते सदाचारथी तो प्राय:. विमुख रहे छे.
१८ सम्यग् ज्ञान दर्शनादिक सर्व सद्गुणोनुं मूळ विनय छ, अने ते सद्गुणो वडेज खलं सुख मेळवी शकाय छे. माटेज जैनशाशनमा विनयवंत-विनीतने वखाण्यो छे. लौकिकमां पण कहेवाय छे के 'वनो (विनय) वेरीने पण वश करे.' तो पछी शास्त्रोक्त नीति मुजब विनयनो अभ्यास करवामां आवे तो तेना फळनुं तो कहेवुज शुं? विनयथी सर्व इष्टनी प्राप्ति थाय छे. तेथी इष्टमुखना अभिलाषी जनोए अवश्य विनयर्नु सेवन करबुज जोइये. अविनीत माणस धमनो अधिकारी नयीज. केमके ते तेनी असभ्य वृत्तिथी कंइ पण सद्गुण पेदा करी शकतो नथी, अने उलटो ठेकाणे ठेकाणे क्लेशनों भागी थाय छे.
१९ कृतज्ञ पुरुष धर्मगुरुने तत्त्वबुद्धिथी परोपकारी जाणीने तेनुं वहुमान करे छे. तेथी सम्यग् ज्ञान दर्शनादिक सद् गुणोनि वृद्धि थाय छे तेथी कृतज्ञ माणसज धर्मरत्नने लायक छे. कृतज्ञ माणस उपर सामान्य उपगार कर्यो होय तो तेने पण ते भूलतो नथी तो असाधारण उपगारने करनार उपगारीने तो ते भूलेज केम ? कृतघ्न माणस उपगारीए करेला उपगारने विसरी जइ तेनो उलटो अपवाद करवा तत्पर थइ जाय छे. दूध पाइने उछेरेला सापनी जेम कृतघ्न नुकसान करे छे माटे ते धर्मने योग्य नथी.
