________________
९२ श्री जैनहितोपदेश भाग. जो. लावता नथी. स्वहित अने परहित तेमने मन एक छे, जूदा भासतां नयी, तेथी तेवा मिथ्याभिमानने मनमा आववा अवकाश पण मळतो 'नथी. खेरुं कारण तो ए छे के तेमने तेमनुं खरं हित यथार्थ समजायुं अने अनुभवायुं छे. तेथी स्वहितने सहायभूत सर्व सात्विक विचार या भावनानेज तेमना मनमा स्थान मळे छे पण तेमां विनभूत बाधक एवा कोइपण क्षुद्र विचार के भावनाने स्थान मळी शकतुंज नथी अने ते तेवा तत्त्व दृष्टि विवेकी जनोने केवळ उचितज छे.
आ उपरथी ए वात सिद्ध थाय छ के स्वपर हितैषीए प्रथम स्वहितज सारी रीते समजीने आदर अने अनुभवq योग्य छे. __ स्वहित पण साध, सहेज नथी. केमके ते योग्यतावंतनेज प्राप्त थाय छे. __ स्वहित साधवाने योग्यता मेंळववा माटे नीचे वतावेला गुणोनो खास अभ्यास करवानी जरुर छे. तेवा सद्गुणो मेळव्या विना बाधकभूत दोषो दूर थताज नथी, जेथी जीव स्खहित साधवाने अशक्तअयोग्य थाय छे तेथी प्रथम आत्महिनैपीए नीचेनी हकिकत ध्यानमा लेवी जरुरनी छे. तेनुं यथार्थ परिशीलन करवाथी आत्मा जरूर स्वाहित साधी शके छे. - १. अक्षुद्र-पारको छिद्र नोवानी कुठेव त्यज्याथी अने स्य
